...
Περίμενα να ψάξεις να με βρεις...
Περίμενα να με λυτρώσεις...
Μα δεν περίμενες εσύ...
Βιαζόσουν να προλάβεις τα ταξίδια...
Βιαζόσουν να χαράξεις διαδρομές...
Το δικό μας ταξίδι θυσίασες...
Τους δικούς μας χάρτες ξέσκισες...
Μόνη σ' ένα σταθμό θα περιμένω...
Μήπως γυρίσεις να με ψάξεις...
Μήπως μ' αναζητήσεις...
Καλό ταξίδι ανάσα μου...
Στα δικά σου παραμύθια...
Στο δικό σου ψέμα...
Στη δική σου αλήθεια...
συνειδητοποιώντας πως διαβάζω τα λόγια σου ακούγοντας στο ράδιο το ''don't cry for me Argentina'',εστιάζω σε αυτά που παράθεσα και σκέφτομαι...
είναι ώρες ώρες που το ''βιάσου'' απλά δεν κολλά τις ζωές,που το ''μόνη'' μοιάζει παράτερο.
και το ''μήπως μ' αναζητήσεις...'' έρχεται στο νου μόνο ως θύμηση,όχι πια ως προσμονή.
και το ψέμα δεν είναι ψέμα,ούτε η αλήθεια αλήθεια.
.....μετά χάθηκα.μέσα σε ένα βαγόνι στην Οινόη.
αυτά καλή μου mantinada.ήταν Καλό το Ταξίδι μου.κι ας έλειπε η Ανάσα μου. να'σαι καλά.
