Είμαι αναρχικός μουσικός και γενικά αναρχικός. Κι επειδή γουστάρω τρελά που είμαι αναρχικός, απορρίπτω κατευθείαν το θέμα περί ''Ποιοτικής και μη ποιοτικής μουσικής''! Γιατί το κάνω αυτό;
Ένας από τους κυρίους λόγους που το κάνω είναι για να τονίσω ότι εμείς που ασχολούμαστε με τη μουσική ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ να τρώμε κολλήματα με κάποιο είδος μουσικής και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΜΕ ΟΛΑ όσα υπάρχουν κι όσα δεν υπάρχουν! Είναι ευχή και κατάρρα των μουσικών!
Άλλος λόγος που το απορρίπτω: Ο κάθε άνθρωπος είναι όχι απλά σπάνιος, είναι μοναδικός! Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ένα θέμα το εξετάζει ο καθένας με διαφορετικό σημείο αναφοράς!
Και για να επανέλθω. Τι είναι ποιοτική μουσική; πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε τον όρο ''ποιότητα''. Ναι αλλά σχετικά με το σημείο αναφοράς του κάθε ανθρώπου, ο κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικά το τι είναι ποιότητα και τι όχι! σε άλλον (όπως εγώ) του αρέσει η μπριζόλα με πολύ ξύγκι, άλλος πηγαίνει σε κυρηλέ εστιατόρια που σου το κόβουν με το μαχαίρι το ξύγκι. Δηλαδή η ποιότητα εξαρτάται από το σημείο αναφοράς του κάθε ανθρώπου, το οποίο σημείο αναφοράς διαμορφώνει και το γούστο του!
Εκτιμάω τρελά την κλασσική μουσική. Εϊναι όμως τρελή προπαγάνδα το ότι τα σκυλάδικα δεν είναι ποιοτική μουσική! Γιατί έτσι; γνώρισα πρόσφατα έναν Μυτιληνιό πληκτρά, έναν Ταξείδη, τον οποίο όταν πήγα και τον άκουσα που έπαιζε με το συγκρότημά του, έμεινα! Έπαιζαν τόσο τζαμάτα (οργανικό σκυλάδικο) που έφτασα σε σημείο να παίρνω ιδέες από τα σκυλάδικα!
Πηγαίνετε σε ένα καλό σκυλάδικο και παρατηρήστε προσεκτικά το τι παίζουν οι μουσικοί. Τότε θα δείτε ότι μιλάμε για μουσική!
Και κάτι άλλο
Έβαλα σε μία φίλη μου να ακούσει το ''Κάτω Απ' Το Μαξιλάρι'' του Θανασάρα. Η φίλη μου αυτή είναι τρελή φαν του Χατζηγιάννη. Όταν άκουσε αυτό το τραγούδι, μου λέει: κοίτα αναρχικέ, δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα με αυτό το είδος και η φωνή δε μου άρεσε και τόσο.
Κι όμως, της έβαλα να ακούσει το τραγούδι! Απ' ό,τι φαίνεται όμως, στη σημερινή εποχή όταν λέμε ''ακούω ένα τραγούδι'' μάλλον εννοούμε ''ακούω ένα είδος μουσικής και κρίνω τη φωνή και τη σκηνική παρουσία του τραγουδιστή''. Ε λοιπόν όχι, δεν είναι καθόλου έτσι! το σωστό είναι: ''ακούω ένα τραγούδι, παίρνω ιδέες, παίρνω ό,τι καλό έχει και απορρίπτω ό,τι δε με εκφράζει ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΑΖΩ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ περί του τι είδος μουσικής είναι το τραγούδι!''.
Ωραία, καθίστε λοιπόν να ακούσετε μία μάπα μπαλάντα και απορρίψτε το λαϊκό ή το ρεμπέτικο με τα φοβερά ή εξεζητημένα ακκόρντα ή με τον υπέροχο στίχο!
Απορρίπτω όλη αυτή τη συζήτηση, μόνο και μόνο επειδή δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ σε συμπέρασμα και αυτό γιατί ο κάθε άνθρωπος χάρη στη μοναδικότητά του, κρίνει εντελώς διαφορετικά την ποιότητα από την μη ποιότητα!
