Μοναχικές βραδιές με έφθειραν
μες στο μυαλό μου μπερδεμένος τριγυρνούσα
δικοί μου άνθρωποι στον ώμο μου δεν έγειραν
μόνο εγώ μπορούσα μα δε με βοηθούσα
Χαμένος σ' ένα φαύλο εφιάλτη
έψαχνα τρόπους τη ψυχή μου ν' αναστήσω
ήθελα γύρω μου να βλέπω μ άλλο μάτι
να ονειρευτώ κι απ' την αρχή να ξεκινήσω
Το θείο δώρο ξαφνικά υποδεχόμουν
μέσα σε δάκρυα χαράς να με ξεπλένουν
άφησα πίσω όλα εκείνα που φοβόμουν
αλλά αναίσθητα στο νου μου παραμένουν...
