Παιδιά εγώ δεν νομίζω ότι έχει τόση διαφορά το ιδιαίτερο και το ωδείο!Φτάνει να είναι καλός ο καθηγητής!Or am I wrong?
Στο ωδείο υπάρχει στάνταρ ύλη για να εξεταστεί ο μαθητής και να πάρει το πτυχίο. Στο ιδιαίτερο έχεις τη μεγάλη άνεση να πηγαίνεις με το ρυθμό σου και να επηρεάζεις το ποια θα είναι η διδακτέα ύλη.
Καταρχάς: Οταν λέμε στάνταρ ύλη στο ωδείο, δεν εννούμε συγκεκριμένα κομμάτια, αλλα συγκεκριμένες εποχές, χαρακτηριστικές της κλασσικής μουσικής ως επι το πλείστον. Να προλάβω εδώ, τους ηλεκτρικούς κιθαρίστες, μπασίστες, κλπ, και να πώ οτι
αναφέρομαι στα όργανα που έχουν επίσημο πτυχίο Απο εδώ βγαίνουν τα εξής συμπεράσματα:
Α)Εαν κάποιος, δεν έχει βλέψεις για κλασικό όργανο, ή παραδοσιακό κρουστό(τα μόνα απο όσο θυμάμαι με επίσημο πτυχίο), τότε δεν έχει λόγο να πάει σε ωδείο, για παραπάνω απο 2-3 χρόνια! Ο μόνος λόγος που λέω αυτό το χρονικό διάστημα, είναι τα υποχρεωτικά μαθήματα του ωδείου, απο τα οποία, είναι καλό να επωφεληθεί.
Β) Στο ωδείο, η φοίτηση δεν είναι καθαρά θέμα δασκάλου-μαθητή αλλα έχει πλέον καταντήσει και θέμα συμφερόντων των ιδιοκτητών. Είχε βάλει πριν ένα χρόνο ένα θέμα ο Freemind για το τί γίνεται με τα ωδεία, αν το διαβάζει εδώ, καλό θα είναι να πεί καμιά κουβέντα.
Τέλος, η διδακτέα ύλη δεν διαφέρει απο ιδιαίτερο σε ωδείο. Ο/Η καθηγητής/τρια καθορίζει την ύλη που θα μελετηθεί με γνώμωνα τις τεχνικές ανάγκες, και δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο εκάστοτε μαθητής. Μην έχετε στο μυαλό σας οτι στο ωδείο, είναι υποχρεωτικά κάποια κομμάτια. Οσο υποχρεωτικός είναι ο Bach στη κλασσική, άλλο τόσο είναι και ο Petrucci στην ηλεκτρική. Η λόγική είναι οτι ο κλασικός, πρέπει να έχει ένα στοιχειώδες ρεπερτόριο απο ρομαντισμό, μπαρόκ, όπως ο ηλεκτρικός, ένα ρεπερτόριο απο blues, rock, metal.
