Ένα μικρό ποίημα αφιερωμένο στη παγκόσμια ημέρα προστασίας του περιβάλλοντος.
Ως πότε αδέλφια ψάρια
θα ζούμε στη βρωμιά
λουσμένα με πετρέλαιο
μαζούτ και καρβουνέλαιο?
Ως πότε θ' ανεχόμαστε
του ανθρώπου τη ζημιά
και την ανεμυαλιά?
Πρέπει να μετοικήσουμε
μακριά τους πια να ζήσουμε
να μη μας ξαναδούνε,
να μη μας ξαναβρούνε.
Να ζήσουμε μονάχοι
στης θάλλασας τα βάθη.
