Στην μητέρα μου
Οι διαστάσεις σου, αδύνατον να διαγραφούν στο χρόνο είσαι το άπειρο, το φως, η ζωή.
Το σώμα σου είναι σκάλα που στους αιθέρες ανεβάζει την ψυχή μου.
Τα χέρια σου φτερά χελιδονιών, στέγες στους αστέγους όλου του κόσμου.
Τα μάτια σου, γαληνεμένες θάλασσες, Μουράγια για να δέσουν κουρασμένα πλοία
και στο κεφαλομάντηλο σου, δεμένες με κόμπο είν’ οι πίκρες σου.
Μάνα μην κλαις .
