μ'ενα τραγουδι,μια στροφη ή ενα στιχο..

[Αλ]

Αυτό ήταν το πρώτο τραγούδι του Σωκράτη που άκουσα και τον λάτρεψα:

Δεν μένει εδώ κανείς
Μόνο τα δέντρα μείναν ίδια
κι άδειοι δρόμοι με σκουπίδια
Δεν μένει εδώ κανείς
σκληρό το φως που ξημερώνει
σαν μεθυσμένο μ ανταμώνει
και με λιώνει

Εσείς πιο τραγούδι ακούσατε και σας έκανε να λατρέψετε τον/την/το αγαπημένο/-η/-ο τραγουδιστή/τραγουδίστρια/συγκρίτημα σας?

[Αγγέλα]

Μα εγώ τις νύχτες τις παλιές
τις ξενυχτάω ακόμα
Με δυο σβησμένες πυρκαγιές
που καίνε μες στο στόμα
Κι όλα τα βράδια που ξεχνάς
βυθίζονται στ' αστέρια
Στις δυο πλημμύρες που κρατάς
μέσα στα μάτια

Αλκίνοος Ιωαννίδης

 

Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις

Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου
μέσα σ' αυτό το σπίτι πριγκηπέσα μου
το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος  κι ο χαρακτήρας μας

Σωκράτης Μάλαμας

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν τους... Και οι τρεις για εμένα είναι εξίσου αγαπημένοι...

[Mrs Brightside]

Μάτια που δεν βλέπονται
γρήγορα λησμονιούνται
Μου πες κάποιο βράδυ
με παράπονο θολό

Οι έρωτες καρδιά μου
δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται
Για να μπορούν κρυφά
να κοροϊδεύουν τον καιρό


Μίλτος Πασχαλίδης

[Mary_Ann]

Με το "Journeyman" λάτρεψα τους maiden, με το "For the love of God" λάτρεψα τον Steve Vai, με το "εκτός τόπου και χρόνου" τον Ιωαννίδη, με το "Α. Μάνθος" τον Παπακωνσταντίνου (Θ), με την "Πριγκηπέσα" το Μάλαμα και με το "μπαγλαμαδάκι" την Αλεξίου...

[Son of the sun]

Mε τ i believe in you τν bob dylan,the deeper the love τς whitesnake κ με τ long cold winter τς cinderella!!!

[-]

-

[zappas]

   
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας

Κριτής ο ίδιος μου εαυτός σε κάθε κίνηση που δεν σ' αρέσει
μ' έχει εκτοπίσει εντελώς και μ' έχει εκμηδενίσει
με λίγα λόγια προκοπή από ένα τέτοιο εραστή
που σε ζηλεύει αφόρητα και σε τρελλαίνει ανόητα δεν βρίσκεις.

Τώρα που έμαθα πως περπατάς γιατί δεν μου μιλάς
γιατί κοιτάς τον δρόμο και τραβάς
σαν να κουρδίζεσαι καλά και με προγράμματα τυφλά
ακολουθάς αυτό π' αντιπαθώ, εκείνο που μισώ
μα σένα αγαπώ.

Με κόβει πυρετός όταν σε φέρνω στο μυαλό μου
και ότι άλλο γίνεται εντός μου προκαλείς
κυρίως ακατάστατα με κόβεις και με ράβεις
μ' αφήνεις, μ' αγαπάς, με κοροιδεύεις, μ' απατάς
κι όταν δεν έχεις φράγκο επιστρέφεις και γελάς.

Διεκδικώ σκληρά ότι αγαπώ απλά
κι αν μου κρατάς γινάτι και σ' άλλον κλείνεις μάτι
είναι που η νύχτα είναι μικρή, είναι η ζωή μας χλιαρή.




για να θυμουνται οι παλιοι και να μαθαινουν οι νεοι!!! καλημερα σας

[gers]

Τι να πρωτοθυμηθώ...

Οι αγαπημένοι μου στίχοι βρίσκονται στα εξής τραγούδια:

Άλλαξε ο κολιές και έγινε βραχιόλι - Παπαδόπουλος
Βάλε το μάυρο σου το στρινγκ - Πλανητάρχης
Έλα στον παππού - Πλανητάρχης
Red bull - Κούκος
 

[Mrs Brightside]

Μην τον ρωτάς τον ουρανό/All alone am I

Μάνος Χατζιδάκις

Δήμητρα Γαλάνη/Αλκίνοος Ιωαννίδης

All alone am I ever since your goodbye
All alone with just a beat of my heart
People all around but I don’t hear a sound
Just the lonely beating of my heart

Λόγο το λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρ’ ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μεσ' απ' τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει

All alone am I ever since your goodbye
All alone with just a beat of my heart
People all around but I don’t hear a sound
Just the lonely beating of my heart

Με αυτό το τραγούδι αγάπηπησα τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι...

[giorgos_s]

Τους Deep Purple όταν άκουσα το Highway Star.

[founio]

Βρέξε Θεέ μου
Παπακωσταντίνου

Δρόμοι παράξενοι με φέραν εδώ πέρα
Ξέφρενοι έρωτες με δώσανε φτηνά
Τόσες αγάπες και δεν είδα άσπρη μέρα
Τόσα ταξίδια της ψυχής στο πουθενά
 
Όμως εσύ που δε σε χόρτασα ποτέ μου
Είσαι μια πόλη που δεν έζησε κανείς
Είναι η ανάσα σου το φύσημα του ανέμου
Και το κορμί σου δυο σταγόνες της βροχής
 
Βρέξε Θεέ μου όσο μπορείς
Οι αγάπες της νύχτας πεθαίνουν νωρίς
Βρέξε Θεέ μου όσο μπορείς
Οι αγάπες πεθαίνουν νωρίς
 
Δρόμοι παράξενοι με φεραν εδώ πέρα
Ψεύτικα όνειρα μου πήρανε το νου
Εχθροί και φίλοι μου σκορπίσαν στον αέρα
Και κάποιοι άραζαν σε μι' άκρη τ' ουρανού
 
Όμως εσύ που δε σε χόρτασα ποτέ μου
Είσαι μια λέξη που δεν άκουσε κανείς
Κάτι σαν ήχος που μου λέει άνοιξε μου
Κάτι σαν χτύπημα στο τζάμι της βροχής

 
this velvet glove
red hot chilli peppers

t's such a waste to be wasted
In the first place
I want to taste the taste of
Being face to face with common grace
To meditate on the warmest dream
And when I walk alone I listen
To our secret theme

Your solar eyes are like
Nothing I have ever seen
Somebody close
That can see right through
I'd take a fall and you know
That I'd do anything
I will for you

[Mίκα]

Όταν άκουσα το΄''Εγω με τις ιδεες μου'' του Άιμου με τη Λεονάρδoυ, κατάλαβα ότι αυτή τη φωνή πραγματικά τη λατρεύω...!! Φυσικά μετά και από το ρεμπέτικο, και από άλλες δουλειές της ίδιας, πείστηκα ότι απλά έχει φωνάρα και είναι υπέροχη...!Σωτηρία Λεονάρδου απλά 4 ever! 


''Εγώ με τις ιδέες μου''
Εγώ με τις ιδέες μου, κι εσείς με τα λεφτά σας
Νομίζω πως τα θέλετε μονά-ζυγά δικά σας
Δεν θέλω την κουβέντα σας, ούτε τη γνωριμία σας.
 
Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει
Κανένα δεν θ’ αφήσω εμένα να κερνάει
Θα με χρίσω ιππότη και τσεντάι
Και άμα ξεμεθύσω σας λέω και good bye.
 
Και οι θεοί σαν πείθονται εάν υπάρχει ανάγκα
Για πόλεμο δεν έκανα ποτέ εγώ το μάγκα
Και ούτε νεροπίστολο δεν έχω στην παράγκα.
 
Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει
Κανένα δεν θ’ αφήσω εμένα να κερνάει
Θα απολύσω κι όποιον με περιγελάει
Χιλιάδες-δυο αλήθειες ο πόνος μου γεννάει.
 
Εγώ στα δίνω έτοιμα, κι εσύ τα θες δικά σου
Λιγούρα που σε έδερνε παρόλα τα λεφτά σου
Και ούτε στο νυχάκι μου δεν φτάνει η αφεντιά σου.
 
Δεν σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις
Χωρίς καμιά ουσία εσύ θα τα τινάξεις
Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
Δεν ξέρεις καν το λόγο για να με υποτάξεις.
 
Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
Δεν ξέρεις καν το λόγο για να με υποτάξεις.
 

[parlats]

''Και είναι λέω ο παράδεισος για μας αγάπη μου μικρή, να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί'' Χρήστος Θηβαίος - Ημερολόγιο
''Νο one ever sees the tears, when you're crying in the rain'' Whitesnake - Crying in the rain


και άλλα πολλά...

[x-versous]

Βορινό λιμάνι
 Μουσική/Στίχοι: Βασίλης Καζούλλης

Σε τούτη την πόλη δεν έχει γιορτή τα παράθυρα κλείσαν
Κι οι φίλοι σκορπίσαν σα φύλλα στη γη
 
Σε τούτο το δρόμο χωρίς τελειωμό βαριά ανασαίνω
Μπορώ και σωπαίνω μα μένω εδώ
 
Εσύ σε λιμάνι γυρνάς βορινό
Κι ο ήλιος θα δύσει
Καθώς το καράβι κοιτώ το στερνό
Που εδώ θα μ' αφήσει
 
Τα φώτα που σκάνε στο κύμα ψηλά σαν βάρκες που παίζουν
Στα χείλη σου επάνω τα θαλασσιά
 
Στου ανέμου να στείλεις τον πηγαιμό τη λησμονιά σου
Ανέβα και στάσου σαν τον αφρό
 
Εσύ σε λιμάνι...

Μπαταρία

Μουσική/Στίχοι: Άσιμος Νικόλας
 
Εκπορνεύεσαι κουρέλι στην μπουρδελοκοινωνία
ξεπουλάς και την ψυχή σου για την υπεραφθονία
στην καρδιά σου βάλαν φρένα το μυαλό σου παίρνει βύσμα
για χιλιάδες σαν εσένα θα αρκέσει μια πρίζα
 
Κι η πνευμονοκονίαση, κι η πνευμονοκονίαση
κι αυτή θα έχει πάψει
ρομποτανθρωπομήχανση και ξυπνοπνευματύπνωση
και χρυσωμένο χάπι
 
Θα είσαι με μπαταρία
να εκτελείς εργασία
με σούπερ ενημέρωση, τροφή και διασκέδαση
θα πλέεις σ' ευφορία
 
Για κοιτάξτε με σακάτη
ένα έχω μόνο μάτι
μου ρουφήξατε το αίμα
μα ανυπόκριτο έχω βλέμμα
 
Αποφασισμένος πάντα
στην προσωπικιά μου μπάντα
την ψυχή μου δεν πουλάω
και το δρόμο μου τραβάω
 
Την πνευμονοκονίαση, την πνευμονοκονίαση
εγώ τη συζητάω
ρομποτανθρωπομήχανιση και ξυπνοπνευματύπνωση
δεν θέλω να την φάω
 
Ξερνάω τη μπαταρία
δεν εκτελώ εργασία
δεν θέλω ενημέρωση, τροφή και διασκέδαση
γουστάρω ελευθερία
 
Ξερνάω τη μπαταρία
δεν εκτελώ εργασία
δεν θέλω ενημέρωση, κορσέ και διασκέδαση
γουστάρω ελευθερία

[Vasiliki]

Melancholy (Holy Martyr) - Iced Earth

Make the sadness go away
Come back another day
For years I've tried to teach
But their eyes are empty
Empty too I have become
For them I must die
A sad and troubled race
An ungrateful troubled place

I see the sadness in their eyes
Melancholy in their cries
Devoid of all the passion
The human spirit cannot die
Look at the pain around me
This is what I cry for
Look at the pain around me
This is what I'll die for

Make the sadness go away
Come back another day
The things I've said and done
Don't matter to anyone
But still, you push me to see
Something, I can never be
Why am I their shattered king?
I don't mean anything

I see the sadness in their eyes
Melancholy in their cries
Devoid of all the passion
The human spirit cannot die
Look at the pain around me
This is what I cry for
Look at the pain around me
This is what I'll die for

[Fusalida]

Tι λέτε ρε παιδιά;; Και πως να διαλέξω δηλαδή από τόσα και τόσα τραγούδια;;; Τέλος Πάντων...Υπάρχουν μερικές "σταθερές αξίες" ας πούμε.

Τα "διόδια", το "Πιες" το "Νερό Αλκοολούχο" του Σωκράτη.
Το "Όταν χαράζει" και το "Κάτω απ'το μαξιλάρι" του Θανάση.
το "Θέλω τη μέρα που θα φύγεις" Χρ.Θηβαίος-Ο.Ιωάννου,
το "Release" από Ανάθεμα,
το "Venceremos" του Άσιμου,
το "Όπως τα χιόνια" και το "Αν το βρεις" από Διάφανα Κρίνα...
Το "Money" tων Pink Floyd
To "Πρακτορείο" του Ξαρχάκου...

Τέσπα...σήμερα θα διαλέξω τα εξής 3...επειδή τα άκουγα το απόγευμα κιόλας κι είχα εκστασιαστεί....


Ο Σάλιαγκας κι ο Μάλιαγκας. Άσιμος.

"Απάνω στα τριανταδυό
 Συνάντησα και γω το θάνατο
 Μα το κρατάω μυστικό
 Πως μ’ έδιωξε κι αυτός γι’ αδιάβαστο.
 
 Μια απόφαση χρειάζεσαι
 Και μην πολυπαραμυθιάζεσαι
 Όλα στον κόσμο ψεύτικα
 Ακόμα και που σ’ ερωτεύτηκα.

 [...]
 
 Γκρεμίστε τα τρελάδικα
 Και κάντε τα χοροπηδάδικα."



Ανθρώπων Έργα, Λίνα Νικολακοπούλου.

Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό
Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ’ εκατό
Ετσι ανάποδα λυγάει το βράδυ αυτό, του νου τη βέργα
Λες κι η στάθμη της αγάπης πάει να βρει
πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί
Πως κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί, για ανθρώπων έργα
 
Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
Με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα
Δυο κουβέντες μου, σου πέσανε βαριές
Κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα
 
Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί
Λες και βγήκε τ’ ασανσέρ σ’ ένα κελί
Που άλλος το ‘βλεπε το φως για ανατολή, κι άλλος για δύση
Λες και μέσα μας τ’ αντίθετα τραβάν
Να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
Ένα αιώνιο Ιησού η Βαραββάν, του ανθρώπου η φύση


Και το τελεταίο....που μ'έχει συγκονίσει τον τελευταίο καιρό.
Το "Αν δεν είσαι τυχάιος" Νίκος Οικονόμου-Θεοχάρης Γιώργος


Αν δεν είσαι τυχαίος δεν θα πιώ στην υγειά σου
αν δεν έχεις σημαία, προβοσκίδα και χρέος
οπαδός αν δεν είσαι πού ξεχνάς τ' όνομά σου
κάνε τόπο να ζήσεις δεν χωράς μην καθίσεις
 
Να 'χες ένα ψεγάδι έστω ένα μονάχα
να μη ντρέπομαι που 'χω ένα μάτι πιο λίγο
στον καημό σου να κάνω πως εδάκρυσα τάχα
και να μην αρρωστήσω στη χαρά σου και φύγω
 
Μη ξοδεύεις το φως σου σε αδέσποτες ώρες
τώρα που 'χω μια θέση βολική στο σκοτάδι
είσαι πρόσκαιρος, λίγος, ξαφνικός σαν τις μπόρες
είσαι μόνος και είμαι ουραγός στο σκοτάδι
 
Αν δεν είσαι τυχαίος καιροσκόπος σακάτης
αν δεν έχεις σημαία, προβοσκίδα και χρέος
οπαδός μιας ιδέας πού ξεχνάς τ' όνομά της
οι καρέκλες μας τέρμα μην ταράζεις το τέλμα

[Mrs Brightside]

Τα "διόδια", το "Πιες" το "Νερό Αλκοολούχο" του Σωκράτη.
Το "Όταν χαράζει" και το "Κάτω απ'το μαξιλάρι" του Θανάση.

 

Όταν λες "Νερό Αλκοολούχο", μήπως εννοείς "Χαμένο ρούχο";
Πληροφοριακά, στο τραγούδι "Διόδια" οι στίχοι είναι του Άλκη Αλκαίου, στο "Πιες" του Γιάννη Τσατσόπουλου και στο "Χαμένο ρούχο" του Θανάση...



Δεν θέλω να κάνω την έξυπνη, απλά ήθελα να το διευκρινήσω, καθώς εκτιμώ πολύ όλους τους παραπάνω δημιουργούς...

[Mrs Brightside]

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούργια σου ζάλη
ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι



Γιάννης Αγγελάκας/Τρύπες

[Solstafir]

Η ΓΥΝΑΙΚΑ
ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα
στεκότανε κοντά στη φωτιά
και δυο μαύρα πουλιά της φέρναν μυνήματα
από μια αγάπη παλιά: "ποτέ πια"!

Η γυναίκα που μιλούσε στα κύματα
χόρευε σε μια ακρογιαλιά
ένα βαλς μανιασμένο με λυτά τα μαλλιά
και προχώρησε στα βαθιά.

Η γυναίκα που έσκαβε μνήματα
και δεν είχε μιλιά
κοιτούσε τον θάνατο σαν μια αγάπη παλιά
και ψιθύριζε με μάτια σβηστά.

Για όλα αυτά που ζήσαμε, μόνοι με τους μόνους
μοιράζοντας τους πόνους.
Τις ώρες που δακρύσαμε, μόνοι με τους μόνους
μοιράζοντας τους πόνους.

[x-versous]

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τραγούδι: Γιάννης Αγγελάκας
Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός

βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.

Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά

ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.



Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος

η χαραυγή θα σε ξεκάνει.

Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,

έχει τον ήλιο τον αλάνη.



Καινούρια μέρα, καινούριος στεναγμός

στις εκβολές του θα προσφέρει

όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν

κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.



Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα

υπάρχει τόπος και για σένα.

Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,

χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.



Ενορχήστρωση: Μπάμπης Παπαδόπουλος

Δημήτρης Μπασλάμ: ηλεκτρικό μπάσο

Αλέξης Μπουλγουρτζής: μπεντίρ, djembe, πιατίνια, ζίλια

Μπάμπης Παπαδόπουλος: κιθάρες

Θανάσης Παπακωνσταντίνου: τζουρά