Για τα φεγγάρια στο κορμί σου με ρώτησες χθες.
Αν θα σε ταξιδέψει, κυρά μικρή,
μεσα από το Παραμύθι
εκείνος,
την ζωή να σου μάθει
και τα αγγίγματα.
Άσπιλη παράξενη ομορφιά, εσύ...
Μην είμαι εγω γριά τσιγγάνα που βλέπει το χέρι
απ' τη ζωή σου;
Μην είμαι ο ταξιδευτής που θα σε ξυπνήσει αύριο,
γλυκιά Χιονάτη;
Μήτε η τσιγγάνα είμαι, μήτε ο ταξιδευτής(δεν ξέρω...)
Μόνο κύκλος στη ζωή σου σαν τους άλλους.
Τεμνόμενος, μα κλειστός, διαφορετικός.
Κι ούτε ξέρω
τι θα χαραχτει στο επόμενο λευκό χαρτί που έχει στα χέρια της η πονηρή Μοίρα ή η τύχη-εσύ δώσε όνομα.
Αν θα ζωγραφίσει κύκλους ή παράλληλες ευθείες.
Κοντά αλλά ποτέ...
