τρελός χορός

[Χρήστοςφλ]

χορεύω απόψε με τους δαίμονες του εντός μου
και τους κερνώ κρασί γλυκό να τους μεθύσω
να πάψουνε να με γυρνούν συνέχεια πίσω
σ’ ό,τι στη λήθη είχε απωθήσει το μυαλό μου

Χαμογελώ στον εαυτό μου στον καθρέφτη
με υποκρισία περισσή, κι ύφος διαβόλου
δεν άλλαξες του λέω από χτες καθόλου
κι αν άλλαξες λιγάκι ποιος θα το προσέξει

Κρύβω μες τις παλάμες μου το πρόσωπο μου
κίνηση οικεία σε στιγμές απελπισίας
καταδικάζοντας σ' αθέλητη αβλεψία
τις κόρες , κι ας διψούν για φως, των αματιών μου

Ο ήλιος λάμπει πάνω απ’ τα ερείπιά μου
κι εγώ χαμένος στα ρηχά δικού μου κόσμου
ότι μου στέρησες ζωή αμέσως δωσ’ μου
δεν τα ζητιάνεψα τ’ αξίζω είναι δικά μου

[Gregori]

Γράφεις καλά
όμως " ζωντάνεψε" λίγο.
Η απελπισία δεν οφελεί.

[LuNaFrEaK]

Μ αρεσει παρα πολυ ομως...Σε ασχημη φαση σε κοβω αλλα αυτο που εγραψες ειναι πολυ ωραιο...Ευχομαι καλυτερες μερες...

[Μ.Π]

Θα συμφωνήσω εν μέρει και με τους δύο προηγούμενους. Γράφεις ωραία, αν και "μαύρα". Εντάξει, όλοι το έχουμε περάσει, και αν και η απαισιοδοξία δεν ωφελεί, τις περισσότερες φορες είναι αναπόφευκτη... Ελπίζω να μην είναι βιωματικό το ποίημα, αν και μάλλον δεν είναι βάσιμη η ελπίδα μου...
να πάψουνε να με γυρνούν συνέχεια πίσω
σ’ ό,τι στη λήθη είχε απωθήσει το μυαλό μου
Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε να διώξουμε πράγματα μα κάποιοι δαίμονες τα φέρνουν πάλι...
Και κρατάω το εξής μαγικό:
Χαμογελώ στον εαυτό μου στον καθρέφτη
με υποκρισία περισσή, κι ύφος διαβόλου
δεν άλλαξες του λέω από χτες καθόλου
κι αν άλλαξες λιγάκι ποιος θα το προσέξει
Το χαμόγελο που είναι εκεί απλά για να είναι, και το αίσθημα της μοναξιάς και της απελπισίας, να μην είναι9 κανένας εκεί για σένα, είναι φοβερά δοσμένα!
Όπως και να έχει πάντως, μου άρεσε πολύ γιατί όλοι έχουμε ζήσει μαυρες σελίδες και τουλάχιστον εγω βλέπω τον να εαυτό μου σε κάποια από αυτά που γράφεις. Περασμένα ευχομαι για σένα να είναι σύντομα!

[pinelopi]

Απλό και δυνατό γράψιμο.
Δε διακρίνω απελπισία μονάχα ίσως πόνο αλλά δημιουργικό.
Η απελπισία ποτέ δεν είναι δημιουργική.

Όλη η δύναμη εδώ:

Ο ήλιος λάμπει πάνω απ’ τα ερείπιά μου
κι εγώ χαμένος στα ρηχά δικού μου κόσμου
ότι μου στέρησες ζωή αμέσως δωσ’ μου
δεν τα ζητιάνεψα τ’ αξίζω είναι δικά μου

[founio]

σε δύσκολες φάσεις τησ ζωή μας γράφουμε πολύ δυνατά κομμάτια που μας εκφράζουν. Είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και αυτός

[papous]

Η δύναμη των στίχων σου είναι εμφανής σε όλα τα ποιήματά σου που έχω διαβάσει σ' αυτό το στέκι. Πραγματικά καθηλώνουν και εμπνέουν, ενώ αποδίδουν αυθόρμητα μέλος - αν δεν είναι ήδη τραγούδια.
Στους τελευταίους στίχους διαφαίνεται η λύτρωση, η λύση του προβλήματος και η απόφαση. Από αυτήν την άποψη είναι καθαρά ελπιδοφόρο ποίημα.

Το να μην έχεις ασχοληθεί επαγγελματικά με το είδος πραγματικά με εκπλήσει!

Αν πω ότι θα ήθελα να μην μας ξεχνάς και να δημοσιεύεις πιο συχνά, θα ακουστεί σαν γλύψιμο λες?

[Gregori]

Οφείλω να πάρω την μισή μου κουβέντα πίσω
όσον αφορά το θέμα της απελπισίας,
άν και αυτή πλανάται.
Οι ειδικοί έχουν τον κύριο λόγο.
Εγώ,
έτσι απλά,
περαστικός είμαι.

[Gregori]

Κρύβω μες τις παλάμες μου το πρόσωπο μου
κίνηση οικεία σε στιγμές απελπισίας
καταδικάζοντας σ' αθέλητη αβλεψία
τις κόρες , κι ας διψούν για φως, των αματιών μου

[Χρήστοςφλ]

παιδιά σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας τα οποία βρίσκω επικοδομητικά. συνήθως απαντώ στα σχόλια που μιλάνε για απαισιοδοξία, ότι γενικά είμαι αισιόδοξος σαν άνθρωπος και ότι γράφω για ότι θέλω να ξορκίσω.  σας ευχαριστώ πολύ

[συννεφάκι]

Πραγματικά λάτρεψα την εικόνα που δίνεις..
Ο καθρέφτης, οι δαίμονες κι' εσύ στη μέση να
τους γεμίζεις τα ποτήρια μέχρι να ξεχειλίσουν..!
Τρελός χορός στ' αλήθεια! 
Πολύ όμορφο..

[Fusalida]

Καιρό είχα να σε 'δω" εδώ!

Μια καλησπέρα κι από μένα λοιπόν! Ευχαρίστως δέχομαι αυτό τον τρελό χορό κι αφήνω να με παρασύρει...κι όσο για κείνα που πέρασαν απ'τη ζωή σου δίχως να ρθουν...είναι στο χέρι σου να τρέξεις να τα βρεις, να τα φτάσεις...τίποτα δε χαθηκε ποτέ από κανέναν...

Να'σαι καλά και επίσης να πω κι εγώ ταπεινά και λίγο χαμηλώφωνα ότι θα ήθελα αν γίνεται να σε "βλέπουμε" πιο συχνά στα μέρη μας...