Σαν ξυπνάς το πρωί κάθε μέρα με τάξη
πριν χαθεί η αυγή και ο χρόνος πετάξει
στ' όνειρό σου κανείς δε θα ρθεί να ταράξει
τ' απαλένια νερά.
Με τους φίλους σου πάντα άν είσαι εντάξει
η φιλία θα δείς μιά ζωή θα βαστάξει
τα λινά σου θα γίνουν απαλά σαν μετάξι
και θα νοιώθεις καλά.
Η καρδιά θά μπορεί πιό ψηλά να πετάξει
άν μικρό μυρμηγκάκι δεν έχεις πειράξει
και αγάπη σαν μέλι γλυκειά θα εισπράξει
σε ζεστή αγκαλιά.
Κι άμα κάποια φορά ένα δάκρυ σου στάξει
απ' αγάπη θα είναι και περίσσια χαρά,
άν,
ποτέ δεν αφήσεις το κορμί σου ν' αδράξει
όποιος ψάχνει να βρεί μιά, αγάπης βραδιά.
Απ' την πρώτη στιγμή άν το χέρι σου πιάσει
να φροντίσεις ν' αλλάξει η οδός μ' ελαφρά'
το καράβι που ψάχνει στα ρηχά να αράξει
δεν μπορεί να βαστάξει στα βαθειά τα νερά.
Ότι έζησες χτές είναι πιά μακρυά
στη ζωή το παρόν, είναι σήμερα, τώρα'
κάντο βάρκα και βγές θαρρετά στ' ανοιχτά,
το καλό το σκαρί την αντέχει τη μπόρα.
