Κίτρινα δάχτυλα και μάτια κατακόκκινα
έτσι ήταν η ζωή σου και τη φίλαγες. Ανώδυνα;
Τώρα πετάς, δεν κάθεσαι, γεμίζεις ουρανούς
κι αιώνια κατσάδα θα φας κι απο αυτούς.
Ηρέμησε για μια φορά και κάτω κοίτα λίγο
ό,τι σ' αγάπησε είναι 'δω κι ας άργησα να φύγω
... .... .... ....
... .... .... Σ' αγαπώ
στη μνήμη τους...