-Sodom: Το πρώτο ξύλο! Ήρθαν, θέρισαν, διασκεύασαν παραδοσιακά και Motorhead - Ace of Spades με το αντίστοιχο mosh pit να ακολουθεί, μεγαλύτερο ακόμα και απο του Agent Orange. Ήχος επίσης κακός, αλλά προσωπικά δεν δίνω δεκάρα: Μου αρκεί η ωμότητα που έβγαζαν οι ξεροί γερμανικοί thrash ρυθμοί και riffs που τόσο αγάπησε και μίσησε κόσμος, και με τα οποίο απόλαυσα pit που έχω καιρό να απολαύσω. (ναι δεν πήγα Metallica, για αυτό) Και πάλι πάντως, επιβίωνες άνετα....
-Tristania: Με το που βγήκαν χόντρυναν τα ηχητικά ευτράπελα, μ τν κιθαρίστα να παλεύει, να προσπαθεί, αλλά... κάποιος ξέχασε τον ήχο του μικροφώνου κλειστό! Απο 2ο κομμάτι που μπήκε και η τραγουδίστρια ακολούθησε ένα ηχητικό χάος, και προς το τέλος κάπου σώθηκε η κατάσταση, και όσοι ήθελαν να τους απολαύσουν, το έκαναν... Προσωπικά ψιλοκουράστηκα, όπως είπε κάποιος κ συμφωνώ, έχουν ξαναπαιχτεί απο άλλους και καλύτερα όσα παίζουν. Κρίμα και πάλι γιατί αδικήθηκαν πάρα πολύ απο τον πανικό της ηχούς. (χμμμ έτσι κλίνεται?)
-Annihilator: Αφού για κάποιον λόγο περιμέναμε ώωωωρα έκαναν soundcheck και για τους Edguy (ήταν αρκετά αστείο να βλέπεις τον μπερδεμένο κόσμο να γυροφέρνει απο την μια σκηνή στην άλλη, μιας και για αρκετή ώρα είχαν παρατήσει το ένα stage και τα χαν ανάψει όλα στων Edguy)... Βγήκαν οι Annihilator, που για μένα ήταν ο δεύτερος καλύτερος λόγος απο τους 3 να πάω στο MMD (NM, Annihilator και Sodom), και αναρωτιόμουν πώς θα έπαιζαν και αν θα ανταπεξέλθουν σε αυτό που ήθελα να δώ. Τι να πώ παιδιά.... Ήχος... Κρύσταλλο!!! Ίσως όχι στα τέλεια επίπεδα, αλλά προσωπικά δεν χρειάστηκα τίποτε άλλο (και ειδικά σε σύγκριση με όλους τους άλλους καμία σχέση), άκουγα τα πάντα πολύ καλά, και τις δύο κιθάρες, και τους 2 τραγουδιστές, και για μια φορά σε φυσιολογικά επίπεδα η κάσα απο τα τύμπανα (στα άλλα μάλλον μας ξεκούφαναν). Παίξιμο? Έχασα την μπάλα, βγήκαν με ένα εξαιρετικό playlist, χωρίς να κάνουν το παραμικρό λάθος, καταπληκτική φωνητική απόδοση, τα κομμάτια (κομματάρες) φάνηκαν όπως ακριβώς έπρεπε να φανούν, σκηνική παρουσία φοβερή, γεμάτη ενέργεια. Ξύλο-σπρωξίδι? Περισσότερο απο τους Sodom!!! (
) ΠΑ-ΝΙ-ΚΟΣ. Στο δε Alison Hell, έσκασε μύτη ο Bob Κατσιώνης για να παίξει την μια κιθάρα, και ο Dave Padden να έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων, χωρίς να έχει το καθήκον και του κιθαρίστα πέραν των vox. Παράλληλα, φανταστείτε οτι έγιναν δύο mosh pit, το ένα ακριβώς δίπλα απο το άλλο, και στην συνέχεια ενώθηκαν σε ένα τεράστιο, στο οποίο έγινε της κ******ς... Όπως μάλλον καταλαβαίνετε για μένα μακράν, μακράν η καλύτερη στιγμή του fest. Έπαθα πλάκα.
-Edguy: Μερικές στιγμές ευχάριστου, ψιλοχαζοχαρούμενου power metal, που θα ήταν άκρως καλύτερες αν... yup, και πάλι ήχος μηδέν. Μου αρέσουν σχετικά, απλά και απο παρουσία, και απο συθέσεις κτλ. έχουν ξαναπαιχτεί και πολύ καλύτερα απο Helloween... Καθαρά απο την δικιά μου άποψη, και χωρίς να έχω κανένα πρόβλημα με τους κύριους. Κοινώς: Φάση είχαν.
-Nevermore: Eνώ οι Edguy συνέχιζαν ακάθεκτοι, ο κόσμος ήδη είχε μαζευτεί αρκετά στην άλλη σκηνή για την σημαντικότερη μουσικά (κατ' εμε πάντα) στιγμή του live... Και μετά απο αρκετή πάλι αναμονή σκάει ένας τύπος με κουστούμι a-la Cave, γυαλιά ηλίου και στριφτό μούσι... Μαντέψτε λοιπόν, κάπως έτσι και ψιλοαγνώριστος ήταν ο Warrel
Εκεί έριξα αρκετό γέλιο! Δυστυχώς βγήκαν μόνο με τον Loomis (πού είναι ο Smyth? Οέο?) αλλά μπαίνουν, και σκηνικά τα δίνουν όλα... Φοβερός frontman o Dane, αν και όσοι ήταν στο Club 22 πριν 3 χρόνια θα ξέρουν καλύτερα απο μένα! Επαγγελματισμός -με την καλή έννοια πάντα-, άψογες εκτελέσεις, με extra ποσότητες όρεξης και πώρωσης... Μόνο ρε παιδιά... Σοβαρά το μισό setlist για μένα απλά καταστράφηκε απο τον ήχο... Τι και αν μετά το Heart Collector έφτιαξε, και πάλι όχι ιδιαίτερα καλά? Ξενέρωσα, και όση πώρωση και αν είχα (έπαιξαν 7 Tongues of God) και όσο πανικός και ξύλο στο pit και αν έπεσε στα Enemies of Reality, Godless Endeavor και Narcosynthesis, όσο και αν γούσταρα τ όλο σκηνικό (ο Warrel ξεκινώντας απο έναν crowd surfer που ανέβασε στην σκηνή παρότρυνε άλλους να κάνουν το ίδιο -με πανικό φυσικά να ακολουθεί, η μπάντα να τα δίνει όλα τεχνικά - είχα χαζέψει με τον drummer σε φάσεις όπως στο Dead Heart... κλπ), πραγματικά δεν γινόταν να ακούς κομμάτια πολύπλευρα και με τα μέρη και χτίσιμο που έχουν αυτά των NΜ και ίσα να ακούς τον Wane, απο μπάσο και τύμπανα να γίνεται ένα χάος και ο Loomis μετα βίας να διακρίνεται ορισμένες φορές... Λυπήθηκα πραγματικά πάρα πολύ, γιατί αν είχαν τον ίδιο ήχο με Annihilator θα πήγαιναν κατ' ευθείαν μαζί τους στις δύο top στιγμές του fest. Περιμένω την επόμενη (μάλλον σε σύντομο χρονικό διάστημα) επίσκεψη για να πάρω το αίμα μου πίσω. Ή για την ακρίβεια να το αφήσω περισσότερο εκεί
-Nightwish: Αν και τους άκουγα πιο παλιά, μετά το Wishmaster σταμάτησα να τους πολυπαρακολουθώ... Τους είχα δεί και με τους Priest το 2004 που ήταν απολαυστικοί, με τα γνωστά ποζεριλίκια του κιθαρίστα και του πληκτρά (Tuomaaaaas - σιγά κορίτσια, δεν έκαναν έτσι ούτε στους Beatles!!!
) να συνεχίζονται ακάθεκτα και περισσότερα τώρα που λείπει ο κύριος... αντιπερισπασμός. Και προσωπικά μπορεί να μην τρελαίνομαι φωνητικά για την "Μικρή Ολλανδέζα" (αυτό μου θύμισε με τις κοτσιδούλες, τι να κάνω!
), αλλά τουλάχιστον δεν προσπαθεί να το παίξει Tarja και μου είναι πολύ πιο συμπαθής (σαν προσωπικότητα ντεεέ). Ευχάριστες, καθαρές όπως είναι αναμενόμενο εκτελέσεις των κομματιών, και με τον Hietala να μου κάνει πολύ ωραία εντύπωση φωνητικά, καλή φάση. Δεν κατάφερα να κάτσω ώς το τέλος γιατί ό,τι δυνάμεις μου είχαν απομείνει, διαλύθηκαν στους NM, στο pit και στο headbanging...
Y.Γ.1: Ρε αλητεία! Επιστρέφοντας ένα παλικάρι είχε setlist των NM και ανακαλύψαμε οτι τους έκοψαν λόγω ώρας 3 κομμάτια!! Ποιά ήταν αυτά? Inside 4 Walls, Sound Of Silence, Born. γ**ώτο!!!
Υ.Γ.2: Ατάκα της εβδομάδας (copyrights απο τον μπασίστα των De Profundis ^^): "Oι Nightwish παίζουν Disney Metal!"
Έγραψεεεεεεε!!!
(Έι μην παρεξηγηθείτε και ξεκινήσετε τα flames εκεί πέρα
)
