Πόσο φοβάμαι

[VasilisG.J.]

Φοβάμαι την επόμενη τη μέρα.
Σε ποιό πεζοδρόμιο θα περπατάω;
Ποιός θα μου κρατάει το χέρι το δρόμο να περάσω;
Σίγουρα θα έχω εμένα. Σίγουρα;

Εσύ; Ξέρεις; Πού θα 'μαι εγώ,
πού θα ΄σαι εσύ;
Τί;...φοβάσαι και συ την επόμενη τη μέρα;
Μα όχι, εσύ φοβάσαι τις ερωτήσεις.
Σίγουρα; Μήπως φοβάσαι τις απαντήσεις;
Ή σου κάνουν το ίδιο;
Τί; Συνεχίζω ακόμα να βάζω ερωτηματικά;
Συγγνώμη, δεν το ήθελα...
Απλά...φοβάμαι. Όπως κι εσύ.

Μα πάλι όχι, το ξέχασα...
Εσύ φοβάσαι τις ερωτήσεις.
Σίγουρα;

[x-versous]

Ποιός θα μου κρατάει το χέρι το δρόμο να περάσω;
Σίγουρα θα έχω εμένα. Σίγουρα;

Συγγνώμη, δεν το ήθελα...
Απλά...φοβάμαι. Όπως κι εσύ.

Μαγεύτηκα! συγχαρητήρια !!!!!

[VasilisG.J.]

Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Ή καλύτερα για το οτι σου άρεσε.
Αν και αυτό δεν χρειάζεται ευχαρηστίες.
Τα μπέρδεψα λίγο...
Πάντως ευχαριστώ που με ξανα-διάβασες.

[x-versous]

Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Ή καλύτερα για το οτι σου άρεσε.

Από το ευχαριστώ προτιμώ να δω σύντομα κάτι εξίσου καλό !!!

[Diagrapste me epitelous]

.

[pinelopi]

Εσύ; Ξέρεις; Πού θα 'μαι εγώ,
πού θα ΄σαι εσύ;
Τί;...φοβάσαι και συ την επόμενη τη μέρα;
Μα όχι, εσύ φοβάσαι τις ερωτήσεις.
Σίγουρα; Μήπως φοβάσαι τις απαντήσεις;
Ή σου κάνουν το ίδιο;
Τί; Συνεχίζω ακόμα να βάζω ερωτηματικά;
Συγγνώμη, δεν το ήθελα...
Απλά...φοβάμαι...

Μα πάλι όχι, το ξέχασα...
Εσύ φοβάσαι τις ερωτήσεις.
Σίγουρα;

παραθέτω τους στίχους σου αυτούς γιατί σε μένα έχουν πολλά να πουν.

Ο τρόπος που "ρωτάς" είναι δυνατός.
Κι όσο χρησιμοποιούμε ερωτηματικά θα έχουμε την ελπίδα να μαθαίνουμε (αν και όσοι θέλουμε πραγματικά) 

[VasilisG.J.]

Versous, κάτι έστειλα. Κοίτα και πες μου.

Δήμητρα, ευχαριστώ που το σχολίασες.
Δεν ξέρω αν γνωρίζω την απάντηση και
δεν είναι τόσο η αμφιβολία όσο ο απλός
φόβος για το αύριο...''θα είσαι εδώ, θα
φύγεις; μήπως να φύγω εγώ;...'' ένας
φόβος για την ύπαρξη...
Τα υπόλοιπα τα πέτυχες διάνα! 

Αχ ρε Πινελόπη, την ελπίδα θα την έχουμε....
θα μάθουμε όμως ποτέ τίποτα;.....