Υστεροφημία

[Anastasis]

Οκτώβριος 1992


Υστεροφημία

Τα πάντα μέσα του γυρίζουν,
θολούρα κίτρινη συχνάζει στο μυαλό του.
Και τα γυμνά χέρια του με τρύπες γεμίσανε.
Βαθύς ο πόνος που τρώει το κορμί,
μα , είναι ωραία...
Στη σκέψη του εικόνες από την ζωή.
Την ζωή που έζησε.
μα πιο πολύ απ' αυτήν που ποτέ δεν θα ζήσει.
Σαν πεθάνει μόνος του,
στο φτωχικό δωμάτιο,
μια υστεροφημία αλλιώτικη. μια σύριγγα θα έχει.

                                 

[x-versous]

Πολύ γλυκό και πονεμένο έχει μια παιδικότητα που μου αρέσει πολύ
 αλλά νομίζω ότι πρέπει να του κάνεις μερικά μαζεματάκια 

[Anastasis]

Σ' ευχαριστώ Χversus. Η παιδικότητα είναι αληθινή. Το έγραψα στα 15 μου.
Έτσι μου είχε βγει τότε και το ξέθαψα. Γι αυτό είναι αχτένιστο. Κι έτσι θα το αφήσω
μου φαίνεται. Να είσαι καλά.

[Diagrapste me epitelous]

.

[VasilisG.J.]

Οκτώβριος 1992
Βαθύς ο πόνος που τρώει το κορμί,
μα , είναι ωραία...

μα πιο πολύ απ' αυτήν που ποτέ δεν θα ζήσει.

μια υστεροφημία αλλιώτικη. μια σύριγγα θα έχει.[/i][/center]
                                 

Τα ξεχώρισα θεωρώντας τα τα σημεία που κορυφώνεται
το ποίημα και τα συναισθήματα που το διακατέχουν.
Μου άρεσε. Περιγράφει μια πλευρά της ζωής που ο
κόσμος δεν κάθεται πια να σκεφτεί. Επίσης δεν ξέρω για
ποιά παιδικότητα μιλάτε, εμένα δεν μου φάνηκε για
ποίημα 15χρονου...
Τε/ς πά/ν, ήταν όμορφο, απλά ήθελα να σημειώσω
οτι με ταξίδεψε μέχρι ενός σημείου και μετά με άφησε
απότομα στα μισά του δρόμου, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω
την έκφραση. Πάντως μου άρεσε.

[x-versous]

Το έγραψα στα 15 μου.
Έτσι μου είχε βγει τότε και το ξέθαψα. Γι αυτό είναι αχτένιστο. Κι έτσι θα το αφήσω
μου φαίνεται. Να είσαι καλά.

Έχεις δίκιο δεν ήξερα .
Οι αναμνήσεις δεν θέλουνε σιδέρωμα