μα τι να πω και πάλι
δε φταει η ουρα μα το ερμο το κεφάλι
Μα τι να πεί νεοέλληνας κι αυτός
Πλούσιος στη τσέπη
Μα στο μυαλό φτωχός
φτιαγμένος με αλαζονικά τσιπάκια
μιας νεόπλουτης κοινωνίας 4Χ4 τζιπάκια
***
στις στάχτες των ακριβών τσιγάρων
τα κροκοδείλια δάκρυα ,φουμάρων
κρύβει στο καπνό σιωπή
σκύβει σαν υπόδουλο σκυλί….
Μες στα κελιά η ψυχή πεθαίνει
κι αυτός αδύναμος ,χωλαίνει
στα πόδια φτάνει η ντροπή
με αίμα αθώου την ξεπλένει
***
-κρύβεται στους κάδους σκουπιδιών..
μορφή φθαρμένων ιδανικών
τη σκιά αφήνει μοναχή
στο δρόμο σκουριασμένη
Σα σκουριασμένο ιδανικό
Αφήνει το βήμα ορφανό
Κι όλα τριγύρω στη στιγμή
Σβήνουν στο φώς ,στον κουρνιαχτό
***
-στο βωμό του κέρδους αδιαφορεί
στα μάτια τη μάσκα του φορεί
τι γίνεται δίπλα του δε βλέπει
Την σκόνη σεντόνι που σκεπάζει
Τι ρίχνει πίσω κι έτσι απλά τελειώνει
Το έργο αυτό το έχω ξαναδεί
Στο τέλος αυτός πάντα πληρώνει
***
Μα τι να πεί νεοέλληνας κι αυτός
Πλούσιος στη τσέπη
Μα στο μυαλό φτωχός
φτιαγμένος με αλαζονικά τσιπάκια
μιας νεόπλουτης κοινωνίας 4Χ4 τζιπάκια
