Πάλι μονάχος κάθομαι με σένα συντροφιά,
συνέχεια σε σκέφτομαι και ας είσαι μακριά.
Οι ώρες δεν περνάνε μα οι μέρες έρχονται,
οι νύχτες έξω από την πόρτα μου μονάχες κλαίγονται.
Πάνε δυο χρόνια που 'φυγές σε ποίον να μιλήσω
το γκάζι όταν άνοιξες το λόγο σου δεν κράτησες
πως θα γυρνούσες πίσω.
Πρώτη Δευτέρα χαλαρά,
κουμπώνεις Τρίτη με σπινιά,
Τετάρτη φρένο,
μα πριν προλάβεις τις γραμμές σου βγήκε τρένο.
Πάνε δυο χρόνια που 'φυγές σε ποίον να μιλήσω
το γκάζι όταν άνοιξες το λόγο σου δεν κράτησες
πως θα γυρνούσες πίσω.
