Ένα δάσος μόνο κλαδιά, χωρίς φύλλα,
χωρίς χρώμα. Η αγάπη μου...
Μία λύπη που πετάει στον αέρα.
Μιά αγκαλιά που ψάχνει ένα ταίρι,
ένα βράδυ.
Άλλο χρώμα στον ουρανό. Άνθος απο
στάχτες γεννημένο. Λευκό σύννεφο
στην καταιγίδα. Η αγάπη σου...
Μιά αγκαλιά που ψάχνει ένα ταίρι,
τη δική μου!
Η αγάπη μόνη, καί η δική μου καί η
δική σου. Γλυστρούν μαζί στα ίδια
σεντόνια. Μιά πάλη χωρίς γυρισμό.
Έτσι ξεκίνησε μα έχει περάσει καιρός...
Τα δάκρυα κρύβονται απ' του χρόνου
το φόβο... και σκουριάζουν στη μικρή
φωλιά της ψυχής.
