Aχχχ αυτα τα βιδωτα τα τρεμολο, μπορεις να παθεις χοντρη ζημια που δεν την υποψιαζεσαι καν, με αρχικα συμπτωματα αυτα που περιγραφει ακριβως ο filipaster.
Το ιδιο ειχα παθει και εγω σε μια φτηνη κιθαρα που ειχα.Ενα βραδυ, εκεινο το βραδυ δεν θα το ξεχασω ποτε.
Ειχε ερθει ενας φιλος σπιτι, ξεκουρδισαμε εντελως την κιθαρα, και καναμε οτι να ναι με το τρεμολο, χοντρες μλκιες. Ε λοιπον σε μια φαση βαρεθηκαμε, και εγω ειπα να βγαλω το μπρατσο, να το ξεβοδωσω, να αφησουμε την κιθαρα και να φυγουμε. Και εμφανιστηκε ακριβως αυτο το προβλημα.Λογω πολυ φτηνης κατασκευης, ειχε στραβωσει (απειροελαχιστα, αλλα αρκετα για να βγαλει προβλημα) το μπρατσο, και δεν ξεβιδωνε! Δηλαδη δεν επαιρνε την σωστη βολτα στα πασα του για να αρχισει να ξεβιδωνει.Η κιθαρα εφτασε στα χερια του φιλου μου, που αρχισε να βαζει υπερβολικη δυναμη για να το ξεβιδωσει, ενω και οι δυο ειχαμε καταλαβει τι ειχε γινει, γιατι δεν ξεβιδωνε. Επεμενε αυτος, ενω εγω του τραβουσα την κιθαρα απο τα χερια, φωναζοντας του "Ασ'το ρεεεεεε, δεν καταλαβες? Οσο και να προσπαθεις, αν δεν κινηθει καλα σε σχεση με τα πασα του, δεν θα ξεβιδωσει!!!!"
Δεν με ακουσε, και κλασματα του δευτερολεπτου πιο μετα, εσπασε το μπρατσο.Κοπηκε.Του εμεινε στο χερι. Και φυσικα, ενα μικρο κομματακι μεταλλου εμεινε μεσα, στα πασα, αδυνατον να βγει.
Δεν με εννοιαξε το οτι εσπασε και δεν θα ειχα τρεμολο, ετσι και αλλιως δεν το χρησιμοποιουσα.
Απλα, ηταν η πρωτη μου κιθαρα, αυτη που μου εμαθε να παιζω, σε αυτην επανω γνωρισα τον κοσμο της μουσικης, οσο φτηνη και να ηταν.Χριστουγεννιατιοκο δωρο απο τη μητερα μου, κατι που αγαπουσα παρα πολυ.Ειχε μεγαλη συναισθηματικη αξια για μενα.
Και τωρα ερχετε αυτος, που δεν σ'αφηνει καν να αγγιξεις την κιθαρα του, και μου σπαει το τρεμολο, σε ενα παραληρημα ξεροκεφαλιας.
Και ουτε λογο εκανε για να μου αποκαταστησει την ζημια."Συγγνωμη." Μετα απο λιγο εφυγε.
Αλλα ποσο μπορει να σας νοιαζουν αυτα?
Φιλε filipaster προσεχε με το τρεμολο σου.Μπορει τα μικροπροβληματακια να σου βγουν σε κακο.
