Αποτεφρωμένες αναμνήσεις αγκαλιάζονται
με τεμαχισμένα όνειρα και σκουριασμένες ελπίδες
σ' ένα τρελλό υπαρξιακό θλιμμένο χορό
και ψάχνουν να βρουν ένα στήριγμα στο κενό,
στο άπειρο αυτού του διαμελισμένου κόσμου
μετά από τόσα χρόνια περιπλάνησης.
Αφόρητη σιωπή, απέραντος πόνος
πιασμένοι χέρι-χέρι τριγυρίζουν
τραγουδώντας ένα παιδικό τραγούδι γεμάτο αβεβαιότητα.
Για εκατομμύρια χρόνια ακολουθούν τη ζωή
και βάζουν φωτιά στα χνάρια απ' τα πατήματά της,
δημιουργώντας σκοτάδι εκεί που υπήρχε φως.
Αδύνατες μορφές ικετεύουν αγάπη και ζωή,
με μάτια γεμάτα αίμα, ορθάνοιχτα και τρομαγμένα
βλέπουν τις βδέλες να γλυστράνε,
να σέρνονται και να στραγγίζουν τα κορμιά τους,
και περιτριγυρίζονται από αόρατα δηλητηριώδη αγκάθια
καθώς πλησιάζει το τέλος.
Υπάρχω;
