Δον Κιχώτης
Αργοπέφτει το δείλι
τρεμοσβήνει το φως
και με κόβει στα δύο
του μυαλού κεραυνός.
Η σιωπή μου πληγώνει
του τοπίου σιωπή.
Στην καρδιά μου το χιόνι
και στα μάτια βροχή
Δον Κιχώτης υπήρξα
του ονείρου εραστής
απ’ τη σύμβαση έξω
και δραπέτης ζωής.
Μελωμένη ελπίδα
κουβαλούσα στον ώμο
και δισάκι μικρό
για το δρόμο.
Αργοπέφτει το δείλι
και χλωμιάζει ο καιρός
και στη μέση του δρόμου
περπατώ μοναχός.
Ασκληπιάδα Κυριάκου
