Πυξίδα η αγάπη
Σ’ άγνωστη χώρα θα βγεις
στου ονείρου την άκρη.
Για πυξίδα στα χέρια κρατάς
μια αγάπη.
Μες στη φούχτα σου τώρα φυλάς
της μοίρας τ’ αδράχτι.
Σταθερά βηματίζεις
της ζωής σου το χάρτη.
Σαν καράβι η ζωή σου κινά
που τα άρμενα λύνει.
Δε φοβάται το άγνωστο
κι όλα πίσω τ’ αφήνει.
Μήνες χρόνια θα δεις θα περάσουν
κι άλλοι θα ‘ρθουν καιροί
που θα διώξουν τις χίμαιρες
σε καινούργια ζωή.
Ασκληπιάδα Κυριάκου
