Δαμάζεις τάχα ουρανούς .
Φωτιές, προστάζεις.
Μου τάζει δρόμους ,ανοιχτούς.
Μου τάζει…
Δεν με πληγώνεις μονάχα.
μα στην ψυχή, θρονιάζεις.
Στίγματα αφήνεις, στο κορμί.
Και στης γιορτές , ουρλιάζεις.
Πατάς το σβέρκο μου, τρανέ.
Μα, δεν με σκύβεις.
Παίξε` το, μου άγιος ουρανέ.
Μα εσύ τoν κρύβειs.
Και τι να πω, για τα παιδιά
που προσκυνάνε;
Δεν θα φιλήσω πετραχήλι, να σωθώ!
Κάνε μου χώρο, ανεβαίνω να σε δω.
Ταξίδι όμορφο, μου έταξαν…
…Κουπί τραβάω,
Η βάρκα μου μπάζει νερά από παντού.
(Τουλάχιστον δεν είμαι ερωτευμένος.)
διαβάζω τίτλους, σε αίθουσα σκοτεινή.
Μες` τους κομπάρσους βλέπω, τώρα το όνομα μου.
Δεν ξέρω τι και πως μετράς εσύ .
Εγώ πιστεύω ότι ήρθε η σειρά μου.
