H διαδικασία μεταμόρφωσης:Η έμπνευση προήλθε από τη δουλειά του Shepard Fairey για τη Fender (για παράδειγμα:
http://www.buffalobrosguitars.com/images21000-21999/ngb21158-fenderstratshepardfaireyrelic/index.html).
Η δουλειά ξεκίνησε επιλέγοντας ειδικά φύλλα decoupage από ένα ebay store. Τα χαρτιά αυτά είναι πολύ λεπτά (σαν λεπτό ριζόχαρτο) και χρησιμοποιούνται για παρόμοιες τεχνικές πάνω σε πορσελάνη, μέταλλο, ξύλο κλπ. Το κυρίως θέμα ήταν παλιά πόστερ, βασικά ήθελα κάτι που να δείχνει παλιό και "ρετρό" για να ταιριάζει και με τη relic λογική του όλου εγχειρήματος.
Αποφάσισα να καλύψω όλο το σώμα με τα φύλλα, αφαιρώντας και το pickguard. Εδώ οι γνώμες διίστανται, σε κάποιους αρέσει έτσι, κάποιοι θα προτιμούσαν ένα pickguard, μικρότερο ίσως από το original. Η πρώτη κίνηση προφανώς, ήταν να διαλυθεί η κιθάρα στα εξ'ων συνετέθη. Με την ευκαιρία θα γινόταν και ένα ρετουσάρισμα στα ηλεκτρικά.
Η όλη διαδικασία της κοπής των φύλλων και της τοποθέτησής τους (με λευκή ατλακόλ) στο σώμα, ήταν μια επίπονη και αργή διαδικασία. Είχα την κόρη μου ευτυχώς να με βοηθάει κάποιες στιγμές αλλά βασικά η δουλειά γινόταν σταδιακά και όποτε υπήρχε χρόνος. Στο σώμα δεν έγινε καμμία πρότερη επεξεργασία, πέραν από ένα πολύ καλό καθάρισμα/γυάλισμα ώστε τα φύλλα να έχουν μια σχεδόν "γυάλινη" επιφάνεια ώστε να τοποθετούνται εύκολα.
Αφού κάποια στιγμή καλύφθηκε όλη η επιφάνεια, σειρά είχε το πέρασμα πολλών επάλληλων στρώσεων από καθαρό ακρυλικό βερνίκι. Η τεχνική είναι αρκετά συμβατική: 3 coats σε κάθε session, με διαφορά 30-45 λεπτά το καθένα, σταδιακά πιο "βαριά", με τις πρώτες μέρες απλώς να περνιέται ένα ελαφρύ στρώμα βερνικιού. Μετά από κάθε session και στέγνωμα, ακολουθούσε τρίψιμο της επιφάνειας με ντουκόχαρτο από 600 έως 100 βαθμούς.
Μετά από καμμιά 20αριά τέτοια sessions, και το επακόλουθο ελαφρύ γυάλισμα, το σώμα ήταν στην ημιγυαλιστερή κατάσταση που το ήθελα. Η βασική σκοπιμότητα φυσικά του βερνικού, ήταν να προστατέψει τα φύλλα χαρτιού από το να γίνουν κομφετί κατά το παίξιμο της κιθάρας.
Αρκετό καιρό (πολλές εβδομάδες) αφού το σώμα έμεινε άπραγο περιμένωντας με να βρω χρόνο να τελειώσω τη δουλειά, κατάφερα επιτέλους να προχωρήσω στην συναρμολόγηση. Παράλληλα είχε βαφτεί μαύρο και το headstock, για να ταιριάζει λίγο περισσότερο με τα χρώματα του σώματος.
Κατά τη συναρμολόγηση, τρύπησα το control plate και πρόσθεσα έναν τριθέσιο Gibson διακόπτη, αντικαθιστώντας τον ανάλογο περιστροφικό της original. Τα ποτενσιόμετρα, αντικαταστάθηκαν με ένα 500άρι push pull για το volume και ένα μικρού μεγέθους 500άρι για το tone, που δεν έχει η κιθάρα από το εργοστάσιο. Επίσης το jack αντικαστάθηκε με ένα switchcraft. Το βασικό πρόβλημα κατά το wiring, ήταν ότι ο χώρος είναι απελπιστικά μικρός, για να χωρέσουν 2 pots, ένα switch, πυκνωτής, ένα μάτσο καλώδια, κλπ, και αναγκάστηκα σε ταχυδακτυλουργικές λύσεις. Τελικά όμως το αποτέλεσμα με δικαίωσε.
Επιτέλους, μερικούς μήνες από τη στιγμή που μπήκε κατσαβίδι για να διαλυθεί η κιθάρα, η 51 ήταν πάλι σε μάχιμη κατάσταση! Σαν ένα πείραμα, έχω τοποθετήσει flatwound 11άρες χορδές, κουρδισμένες έναν τόνο κάτω (!!), πολύ ωραίος βαθύς ήχος! Α ναι, εξακολουθεί να παίζει θαυμάσια, ακόμα περισσότερο με τα νέα ηλεκτρικά που δίνουν επιπλέον δυνατότητες... δεν είναι μόνο μια κιθάρα για το σταντ ή τον τοίχο!
Το κόστος ήταν ουσιαστικά μηδαμινό, τα χαρτιά κόστισαν κάπου 25 ευρώ με τα μεταφορικά, βάλτε άλλα 20-25 ευρώ για τα ηλεκτρικά (τα περισσότερα τα είχα ήδη στο συρτάρι) και κάτι ψιλά για σπρέυ και κόλλες (που επίσης είχα). Η όλη διαδικασία είναι βέβαια ζόρικη, αλλά μαθαίνει κανείς κάνωντας την, και εγώ πρώτη φορά το επιχείρησα.
Τα σχόλια δικά σας!
