Δεν πιστεψα ποτε στης μοιρας το γινατι
ουτε οταν σ αγκαλιασα
ουτε οταν την εθαψα στο παγωμενο δασος
Δεν σκορπισα το αιμα μου στη γη
οταν ο βαρκαρης βιαστηκε
ουτε οταν σε φιλησα στα πρωτα
Το μυαλο μου αναβλυζει δυσωδια
αρρωστες εικονες
σκεψεις σημαδεμενες απ το παθος
κι αν ο,τι εκανα ητανε λαθος
μη με θυμηθεις με μισος
οταν με παρει η αυγη
