Ένας άλλος Δον Κιχώτης..

[mantinada]

Παιδιά ήμασταν θυμάσαι...;
Όταν σε παραμυθένιες χώρες χανόμασταν...
Παρέα με νεράιδες και ξωτικά...
Βασιλοπούλες και πρίγκηπες με λευκά άτια...
Δράκους και μάγους με πύρινες ανάσες...

Ο χρόνος πέρασε...
Μεγάλωσες...
Μεγάλωσα...
Τα παραμύθια θυμίζουν εφιάλτες πια...
Ποτέ κανείς δε ζει καλά...
Ούτε κι εμείς καλύτερα...

Είπα "η Σταχτοπούτα είμαι..."
Κι είπες...
"Κιχώτης τ' όνομά μου...
...Χρόνια ατέλειωτα γυρίζω καβάλα στ' άλογό μου,
γυρεύοντας τη Δουλτσινέα μου...
Τη μόνη αγάπη της ζωής μου...
Δε θυμάμαι τη μορφή της...
Ούτε τον ήχο της φωνής της...
Είναι στιγμές που αισθάνομαι πως ίσως και να μη τη γνώρισα ποτέ...
Μα δε θα πάψω ποτέ να την αναζητώ...

Ο χρόνος πέρασε από πάνω μου...
Γέρικο το κορμί κουράστηκε να πολεμάει...
Δεν είμαι τρελός σου λέω...
Γνωρίζω πως ανεμόμυλους εχθρούς μου κάνω...
Μα ένα σκοπό μονάχα έχω για να ζω...
Εκείνη...
Μια ελπίδα, μια ανάγκη, μια προσδοκία...
Εκείνη...

Κι ας πέσω θανάσιμα τραυματισμένος κάποτε...
Κι ας με χλευάσουν οι θνητοί...
Δύναμη ξανά θα βρίσκω, ξανά θα πολεμώ...
Σύντομα στην αγκαλιά μου θα την κλείσω...
Όσες ζωές κι αν χρειαστεί σε κείνη να χαρίσω...
Αχ, Εκείνη..."

Οι στάχτες ικανές δεν είναι να σβήσουν τη λάμψη που στα μάτια σου κρύβεται...
Οι κακουχίες αρματωσιά γερή είναι για σένα...
Ποτέ μην πάψεις να ονειρεύεσαι...
Ποτέ μην πάψεις να ελπίζεις...

Νεφελοβάτη κι αν σε πούν...

Ακόμα κι αν τρελό σ' αποκαλέσουν...
Τιμή για σένα θα 'ναι...
Τιμή και για μένα που στο δρόμο μου βρέθηκες...

................

Και ζήσαν αυτοί καλά...
Κι εμείς...
Ακόμα προσπαθούμε...
Να ζήσουμε καλύτερα...

[papous]

Μην τρελλαίνεσαι Μαντινάδα, οι παλιοί Δον κιχώτες κάναν τους ανεμόμυλους εχθρούς τους, οι σύγχρονοι κάνουν τους εχθρούς τους ανεμόμυλους!

[pinelopi]

Νεφελοβάτη κι αν σε πούν...

Ακόμα κι αν τρελό σ' αποκαλέσουν...
Τιμή για σένα θα 'ναι...
Τιμή και για μένα που στο δρόμο μου βρέθηκες...

ναι, έτσι ακριβώς
άσε τους άλλους να κρεμάνε ταμπελίτσες

[e-l-p-i-d-a]

Είναι πάρα πολύ όμορφο!!!
Κατάφερες πραγματικά να με κάνεις να ονειροπολήσω, να φανταστώ, να ονειρευτώ, να δημιουργήσω......
Να ' σαι καλά και μην σταματάς να γράφεις!!!!! 

[mantinada]

Να είστε όλοι σας καλά.. Χαίρομαι για τα θετικά σας σχόλια, ειδικά στο κομμάτι αυτό που γράφτηκε για τον άνθρωπο εκείνο που με κάνει να ονειροπολώ και που τον αγαπώ περισσότερο κι από εμένα..

[ilianthos-Kanlis]

Παραμυθένιες νοσταλγικές ομορφιές ! Πολύ όμορφο και αισιόδοξο !

[mantinada]

Να είσαι καλά ilianthos-Kanlis, πανέμορφα και τα δικά σου, εκτιμώ αφάνταστα τα λόγια σου..

[e-l-p-i-d-a]

χαιρεται! απο τοτε που διαβασα για πρωτη φορα αυτο ποιημα εγω γινει φαν σου,.... αληθεια...οσο χαζο και να ακουγετε σε θαυμαζω γι αυτο το ποιημα...να φανταστεις το εχω εκτυπωσει και το διαβαζω οταν θελω να αισθανθω ή να θυμηθω συναισθηματα που εχω νοσταλγησει.......
αν ημουν στη θεση σου θα εβαζα το πραγματικο μου ονομα κι οχι ψευδωνυμο.....ειναι κριμα....και ελπιζω να το εχεις κατωχειρωσει...σου προτεινω πριν δημοσιοποιεις τα εργα σου να τα κατωχειρωνεις..... συνεχισε να δημιουργεις! μπραβο! 

[mantinada]

e-l-p-i-d-a μου, τι να πω; Ειλικρινά μ' έχεις σκλαβώσει με όλα όσα μου γράφεις... Γράφω για μένα και όλα όσα αισθάνομαι, όχι για την πιθανότητα της δημοσίευσης με άλλο τρόπο από αυτόν που έχω συνηθίσει στο διαδίκτυο... Το mantinada δεν είναι ψευδώνυμο για μένα, όταν γράφω αυτή είμαι, ξεφεύγω από τα όρια της πραγματικότητας που ζω και περνάω σε άλλο επίπεδο, εκεί που τα όνειρα είναι αληθινά κι όχι απλά όνειρα... Να είσαι καλά εύχομαι, πολλά πολλά φιλιά...