Ολ. «Καπου θα’ ναι γραμμενο, της καρδιας μου το σπιτι,
κι ολοι βρισκουν τον τροπο, να περνουν απ’τα τειχη.
Την διευθυνση σκισε, γιατι αλλαξα δρομο,
μην αφησεις στην πορτα, αλλο ενθυμιο μονο.»
Χαρος. «Κομπο, κομπο θα δενω την κλωστη σου στο χερι,
και αιχμαλωτη μου παντα εσυ θα παραμενεις.»
Ολ. «Λυνω,λυνω και εγω θα κρατω το μαχαιρι,
δεν με νοιαζεις εσυ,και θα κοψω το χερι.»
Χαρος. «Λιγο,λιγο μπορω να' σαι σβηνω αν πρεπει,
το βελουδο θα δεις, την ελπιδα να τρεχει.»
Ολ. «Βημα,βημα θα φευγω απ’τα δικα σου τα μερη,
και αδιαφορος, αν μου χυμας όταν βρεχει.»
Χαρος. «Διπλα, διπλα στο πλευρο σου θα ειμαι,
όταν πια δεν μπορεις,ένα στηριγμα βρηκες.»
Ολ. «Ειδα, ειδα της καρδιας σου το αστερι,
που ξεσκιζει με μιας,ότι ηρεμο βλεπει.»
Χαρος. «Μαυρα, μαυρα κουτια με βελουδο θα στειλω,
δωρα, δωρα πολλα σε εσενα θα αφηνω.»
Ολ. «Ω, τα μαυρα κουτια,σου τα στελνω εγω πισω
στην καρδια μου εχω πια ενα εγω νεκροταφειο.
Τα δικα σου κουτια
Μαζεψε τα και φυγε
Μονο μες την καρδια
Χωρο ακομα δεν βρηκες.
Φυγε πια από εδώ
Και τις φιλες σου παρε.
Τις πληγες μου
Η καρδια της φροντιζει, λυπαμαι.
δεν θα απελπιστω...
