Όσοι έχετε παίξει με κάποιο αξιόλογο μπάσσο και το έχετε συνδέσει εν συνεχεία με κάποιο εφέ, δεν έχετε διαπιστώσει πως το εύρος των συχνοτήτων περιορίζεται από ελάχιστα ως αρκετά? Ούτε την ατάκα που θέλεις έχεις, ούτε τις πλούσιες αρμονικές. Με την προϋπόθεση βέβαια πως σε βοηθάει ως προς αυτό το όργανο εξ' αρχής. Συνέπεια αυτού θεωρώ το ότι δε μπορείς να παίξεις ορισμένα πράγματα για το οποίο το μπάσο κατά κύριο λόγο προσφέρεται, αλλά αντιθέτως υιοθετείς μια πιο κιθαριστική προσέγγιση. Φυσικά δεν εξαιρώ τον εαυτό μου, αφού σε ορισμένες στιγμές με βλέπω να προσπαθώ να "συναγωνιστώ" τον κιθαρίστα- άθελα μου βέβαια. Είναι σαφώς πιο δύσκολο να παίξεις ως μπασίστας και να κάνεις την ίδια στιγμή "το κάτι παραπάνω". Και τα εφέ νομίζω σε οδηγούν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Άλλωστε, κατά την προσωπική μου άποψη, ως μπασίστας δύνασαι να μεταβάλλεις σε πολύ μεγάλο βαθμό το ηχόχρωμα σου αποκλειστικά και μόνο μέσω της τεχνικής σου και, έστω κι αν δεν είναι προφανές σε ένα πρώτο επίπεδο, μέσω του groove που με τον καιρό αποκτάς.
Δεν αποδοκιμάζω βέβαια τη χρήση των εφέ, ενδεχομένως να συνεισφέρουν ενίοτε στην πρωτοτυπία, απλά δεν είμαι σίγουρος ως προς το αν τελικά προσφέρουν ή απλά διαφοροποιούν.
