ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ!
Μας τάζουν φούμαρα,
και τους πιστεύουμε, και τους δοξάζουμε.
Στο χώμα πέσαμε,
το συνηθίσαμε, και δεν αλλάζουμε.
Μας βάλαν όρια,
μας φυλακίσανε, δεν αντιδράσαμε.
Καλά στεκόμαστε
μες στην ασφάλεια, το ξεπεράσαμε.
Άρρωστα κόμματα,
ψεύτικα λάβαρα, εμπιστευθήκαμε.
Ψυχή τους δώσαμε,
όμως ματώσαμε, και γελαστήκαμε.
Μας δώσαν δάνεια,
για να περάσουμε, τάχα καλύτερα.
Μας δελεάσανε,
και μας ξαπόστειλαν, μια ώρα αρχύτερα.
Κάνουμε χάζι,
τις μαλ***ες, στα χαζοκούτια τους,
Στις γλάστρες-γκόμενες,
ψιλομπανίζουμε, κρυφά, τα μπούτια τους.
Μας κοροϊδεύουνε,
«δήθεν» και άσχετοι, και πολυμήχανοι.
«Καμπόσοι», γίνανε,
μια χούφτα τσόγλανοι, μικροί κι ανίκανοι.
Φτωχή Πατρίδα μου,
όπως τα μούτρα μας, σε καταντήσαμε.
Σημαία νάιλον,
σε υποστείλαμε, και καθαρίσαμε.
Ιδέες, όνειρα,
τα παζαρέψαμε, τα ξεπουλήσαμε.
Σα δε ντρεπόμαστε!
Ότι αγαπήσαμε, το ξεφτιλίσαμε!
