Κατά τη γνώμη μου, η ικανότητα του να παίζεις όμορφα σόλο (γρήγορα ή αργά, δεν έχει σημασία) είναι κάτι με το οποίο γεννιέσαι, δεν μαθαίνεις.. Δεν νομίζω ότι ο καθένας μας μπορεί να γράψει το σόλο του Time για παράδειγμα.. Η ταχύτητα όμως, είναι κάτι το οποίο αποκτιέται με εξάσκηση (ο καθένας στο μέτρο των δυνατοτήτων του βέβαια).. Επομένως, αν κάποιος κιθαρίστας επιθυμεί να μελετήσει, τότε δυστυχώς δεν μπορεί να μελετήσει στο να συνθέτει μελωδικά σόλο, αλλά στο να αποκτήσει καλύτερη τεχνική.. Έτσι εξηγείται και το φαινόμενο των υπερπαιχταράδων που μπορεί να παίζουν στα 220bmp αλλά να παίζουν στείρα και προβλέψιμα ανεβοκατεβάσματα κλιμάκων και σκουπίσματα σε σημείο που να μοιάζει ο καθένας με τον προηγούμενο και τον επόμενο.. Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι το μεμπτό..
Το κακό ξεκινά, όταν αυτός ο υπερπαιχταράς, αφού έχει κατακτήσει την τεχνική που ήθελε, αρχίζει να συνθέτει τραγούδια και solo.. Πάρα πολύ λίγοι καταφέρνουν να συνθέσουν μελωδικά solo.. Εκεί δεν φταίει το hype της ταχύτητας αλλά η έλλειψη έμπνευσης..
Εν κατακλείδει, και τα αργά solo είναι όμορφα και τα γρήγορα επίσης.. Το θέμα δεν είναι η ταχύτητα αυτή καθ'αυτή, αλλά πως ο καθένας μας την χρησιμοποιεί..
