Μέσα στο κυκλώνα της ζωής
Ψάχνεις κάπου να πιαστείς
Άγκυρα να ρίξεις
λιμάνι να σταθείς.
Μα είναι μάταιο πολύ
Μόνος μέσα στη βροχή
Τα μάτια μένουν νε κλειστά
Την πόρτα κανένας δεν χτυπά
Κι είναι μεγάλη η μοναξιά
Είναι μεγάλη και πονά
Ανεμοδαρμένα ύψη
Ψυχή μέσα στη ψύξη
Κυκλώνας κύκλωσε και κλείνει
Γραμμή παράλληλη δεν είναι
Ίδια στην αρχή
στο τέλος ίδια μένει
γραμμή τρένου κομμένη?,
διακεκομμένη?
μα πάντα ενωμένη?
άξιο απορίας
ανάξιο λόγου θεωρείς
και απορείς
τι στο τέλος
θα σε περιμένει
Μια ζωή μες στον κυκλώνα
γεννημένη
Τρέχει και λυσσομανά
Στου ανέμου την οργή
Πάντα αφημένη
Και μια ψυχή
Γεννιέται και πεθαίνει
Κι η αγάπη μένει
στο ράφι απούλητη
Και περιμένει
Μα είναι μάταιο
στην πείνα του σήμερα
στα αζήτητα είναι
αφημένη.
Και συ βάζεις ταμπέλα
Σήμερα δίνεται δωρεάν
Χωρίς αντίτιμο
Σταλαγματιές αγάπης
Μα αόρατος σαν την πνοή
Του λυσσασμένου αέρα
Κανείς δεν βλέπει
Πως εσύ έβαλες
Ταμπέλα...
