Λοιπόν, μια γενική εκτίμηση του album.. Είναι αρκετά καλό χωρίς να είναι κορυφαίο.. Τα κομμάτια ως επί το πλείστον μου άρεσαν εν τέλει (αν και είχα μερικές ενστάσεις για τα The Day That Never Comes και The Apocalypse τα οποία όταν ακούγονται σε σύνολο με όλο το δίσκο κολλάνε).. Θα έλεγα ότι είναι αρκετά progressive ως προς την τεχνοτροπία των riffs.. Σε μερικά σημεία τα τελευταία μου θύμισαν (καινούργιοι) Theater meet (παλιούς) Megadeth.. Ευχάριστη έκπληξη το ορχηστρικό Suicide and Redemption, η απίστευτη riffάρα του Judas Kiss (αν δεν ήμουν γραφείο θα έριχνα ακατάπαυστο headbanging
) και η ορχήστρα και τo πιάνο στην εισαγωγή του Unforgiven III (κάτι το οποίο μετά το S&M έδειχνε ότι τους πήγαινε).. Λόγω του γεγονότος ότι στα αυτιά μου ακουγότανε αρκετά prog το όλο σκηνικό και δεδομένου ότι prog χωρίς πλήκτρα είναι μάλλον σαν παστίτσιο χωρίς κιμά (τρώγεται αλλά με δυσκολία), η έλλειψη πλήκτρων (έτσι για να σπάσει λίγο η riffίλα) θεωρώ ότι το καθιστά λίγο κουραστικό με την έννοια ότι δεύτερη φορά στη σειρά λίγο δύσκολο να το ξανακούσω (παρόλο που έχω βάλει το Ink Complete των Spastic Ink 5 φορές με repeat να παίζει
).. Ο ήχος στις κιθάρες δεν μου άρεσε πολύ, λόγω του ότι στα αυτιά μου είναι σαν να μην έχει αυτό το punch των Boogie (δεν ξέρω αν ηχογράφησαν με Boogie) και ακούγονται κάπως ξερές.. O ήχος των drums σε σχέση με το St. Anger ήταν μια ανακούφιση για τα αυτάκια μου
..
Από κομμάτια ξεχωρίζω τα All Νightmare Long, Cyanide, Unforgiven III (αν και το θεωρώ το πιο αδύναμο της "τριλογίας") και το The End of the Line.. Τέλος ένα ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ respect στον James για το ότι θα παίξει live αυτά τα κομμάτια με τα δεκάδες σύνθετα riffs και θα τραγουδάει ταυτόχρονα.. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιον που να τα κάνει και τα 2 ταυτόχρονα τόσο καλά, με εξαίρεση τον Kai Hansen (o οποίος μάλλον νιαουρίζει παρά τραγουδάει
--> πλακίτσα -- respect στον ιδρυτή του ευρωπαικού power)...
Στα συν: η διάθεση τους να παίξουν και να γράψουν καλή μουσική και καλά κομμάτια, τα πολύ βελτιωμένα drums του Lars και σε ήχο και σε τεχνική (δεν έγινε ξαφνικά Hellhammer αλλά τα drums ήταν καλού επιπέδου)..
Στα πλην: όχι και τόσο καλή παραγωγή στις κιθάρες, το wah του Kirk (άρχοντα μας πέθανες αυτή τη φορά!!)
Lyrics' peak: "How can I be lost, if I got nowhere to go?" (δίστιχο με απίστευτο νόημα, μόνο ο James τα σκέφτεται αυτά -- τέλλλλος)..
P.S. Ελπίζω να μην ξέρει κανείς από το management των Metallica ελληνικά, μπει στο forum και με δώσει που άκουσα το album τους πριν κυκλοφορήσει
