Ας πω κι εγω μια γνωμη.Το προβλημα κατ'εμε εντοπιζεται στην ελλειψη αισθητικης της πλειοψηφειας των συγκροτηματων και των μουσικων,αλλα και των ακροατων.Τι εννοω:
Για μενα,το να παιζεις χαρντ ροκ του 70 με ελληνικο στιχο,ειναι επιεικως γραφικο και γελοιο!!Το να παιζεις μεταλ με ελληνικο στιχο τα ιδια.Κακογουστο οσο και αναχρονιστικο.
Απο την αλλη,οταν καποιοι προσθετουν ποπ-ηλεκτρονικα στοιχεια στη μουσικη τους,ή απλα αν ειναι μερος της mainstream μουσικης βιομηχανιας,ασχετα εαν παιζουν καλη μουσικη,οι "ψαγμενοι" ακροατες τους λενε "πουλημενους",οτι δεν ειναι ροκ κλπ.Απο τη μια το κοινο θελει κατι νεο,απο την αλλη ομως εαν ακουσει κατι νεο το χαρακτηριζει "φλωρικο" και οτι "δεν εχει ψυχη".
Τελος,υπαρχει προβλημα και στο εκτελεστικο μερος.Απο το να ακουω το καθε κουλαδι-εχουν πρηστει τα αυτια μου να ακουνε "πρασινα" bends σε πλειαδα ελληνικων συγκροτηματων,αρρυθμοι ντραμερς,"μπασσιστες" που δεν εχουν κανει ουτε ενα μαθημα μπασσου-προτιμω να ακουω "τυποποιημενα" ροκ κομματια οπου συμμετεχουν σεσσιοναδες,η αυτα τα βρετανικα συγκροτηματα,τα "φλωρικα" για καποιους,που ομως ο ντραμερ γκρουβαρει,ο μπασσιστας το ιδιο,τα προγκρεσιονς δεν ειναι φασολαδες,και εν τελει παραγεται μουσικη που πολλες φορες εχει νεο αερα.
Anyway,περι ορεξεως...
