Αυτή η ιστορία του παλιού και του καινούργιου,με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα και εμένα,από την άποψη της εμπλοκής μου στα μουσικά "πράγματα".Προσπαθώ, αν και δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο λόγω ηλικίας και συνθηκών,να ακούω όσα περισσότερα καινούργια πράγματα θα "έπρεπε" και έχω καταλήξει σε μερικά συμπεράσματα.α)Κακά τα ψέμματα,υπάρχει μία τάση,έστω ρομαντική,στον καθένα μας να προτιμάει τους μουσικους της "γενιάς" του.Τους "εφηβικούς" μας ήρωες δηλαδή,αν και κάποιοι ακόμα και για εμάς που τα ζήσαμε ,σήμερα φαντάζουν εντελώς παρωχημένοι,πόσο μάλιστα για τα νέα παιδιά.β)Η "πατίνα του χρόνου" δημιουργεί ήρωες ,που αρκετές φορές δεν το αξίζανε κιόλας.Θυμάμαι δηλαδή πράγματα που άκουγα σαν έφηβος στα 80's και εκείνη την εποχή ,δεν μου κάνανε ούτε κρύο ,ούτε ζέστη,αλλά σήμερα ,μόνο και μόνο επειδή με γεμίζουν αναμνήσεις ,τα "βλέπω" με πολύ καλύτερο μάτι.γ)Οι σημερινοί μουσικοί,είναι λιγότερο μουσικοί και περισσότερο τεχνοκράτες ή μηχανικοί ήχου.Η τεχνολογία ανέκαθεν βοηθούσε στην εξέλιξη,όμως σήμερα θέλει μεγάλη προσοχή η διαχείρισή της,γιατί κάθε μήνα σχεδόν,βγαίνουνε εκατοντάδες καινούργια μηχανήματα και τεχνικές,που τελικά δεν αφήνουν χρόνο στον μουσικό που θα εμπλακεί με όλα αυτά,να κάνει οτιδήποτε άλλο από το να ψάχνει και να ψάχνει και να ψάχνει,ξεχνώντας ότι το βασικότερο είναι το να γράφει μουσική ,αλλά και στίχους μιας και μιλάμε για τραγούδια κατά βάσιν.
δ)Η ευκολία με την οποία έχει κάποιος πρόσβαση πλέον στη μουσική,έχει θολώσει "εντελώς" το τοπίο.Όταν έχεις αποθηκευμένα στον υπολογιστή σου 10.000 τραγούδια,δεν μπορείς να επικεντρωθείς εύκολα στη δουλειά μιας συγκεκριμένης μπάντας.Το αυτί πλέον "μοιράζετε" σε χιλιάδες πράγματα που αν σε όλα αυτά βάλεις και το τι "κόβει' από ήχο ένα mp3 π.χ ή την "ψυχρότητα" του ψηφιακού σε σχέση με τον αναλογικό ήχο,καταλαβαίνεις ότι όλα αρχίζουν να μοιάζουν ίδια και χωρίς ψυχή.
ε)Σαν συνέχεια του δ,επίσης θα έλεγα ότι το να μην αγοράζουμε cd ή βυνίλια ,όπως παλιότερα,δεν μας αφήνει να ολοκληρώσουμε την άποψή μας για μια μπάντα,όπως επίσης και το να αποχτήσουμε "προσωπική"σχέση μαζί της.Όταν δηλαδή κάποτε στα 16 μου έπρεπε να κόψω από το χαρτζηλίκι μου ή να δουλέψω το καλοκαίρι για να αγοράσω τους δίσκους που ήθελα,μετά αποκτούσα άλλη σχέση με τον "ήρωά" μου.Τώρα όλα είναι τζάμπα,εύκολα και γρήγορα,οπότε συνειδητά ή υποσυνείδητα και ο καλλιτέχνης μπαίνει σε αυτή την κατηγορία μέσα στο μυαλό μας,δηλαδή ο τζάμπας,ο εύκολος,ο γρήγορος=πρόχειρος.
Συμπερασματικά λοιπόν πιστεύω,ότι και σήμερα μπορούνε να βγούνε καταπληκτικά πράγματα,αλλά ορισμένα χαρακτηριστικά της εποχής μας δεν μας βοηθάνε να το αντιληφθούμε.Και εδώ είναι το οξύμωρο μιας και σήμερα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σχεδόν στα πάντα.Και τέλος εγώ νομίζω ότι όποιος αγαπάει και ξέρει να ακούει μουσική,δεν κολλάει, ούτε στο αν κάτι είναι παλιό ,ούτε αν είναι κατακαίνουργιο.Αν κολλάει,μάλλον ψάχνει άλλα πράγματα μέσω της μουσικής και όχι αυτή την εκπληκτική εμπειρία, που μόνο ένα καλό τραγούδι ,η μια καλή μελωδία μπορεί να σου δώσει....
