ΠΕΤΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ
Ύπνος βαθύς,
όνειρα φιμωμένα
Σε είδα ξανά να πετάς
Μα εγώ δεν έχω φτερά
Γνώριμες φάτσες
φροντίσανε για μένα
Μου χτίσαν' ένα κελί
Και τ’ ονομάσαν’ «ζωή»
Ήχους και Χρώματα ονειρεύτηκα
Να ζήσω ελεύθερα δεν σκέφτηκα
Μην πετάς τα όνειρα σου
Πέτα στον ήλιο, μην φοβηθείς
Η ζωή είναι δικιά σου
Στη φυλακή σου μην ξαναμπείς
Άνοιξε τα φτερά σου
Πέτα στον ήλιο για να σωθείς
Θα ‘μαι πάντα κοντά σου
Τα όνειρα σου πάλι να βρεις
Γύρω μου κύκλος,
πρόσωπα κουρασμένα
Πόσο τους λείπει η στοργή
Του κόσμου η ομορφιά !
Λένε πως θα ναι
περήφανοι για μένα
Στα χέρια τους αν αφεθώ
Και πάλι αν συμβιβαστώ
* * *
