Του χρόνου το λιγδιασμένο πρόσωπο
με τα κίτρινα μισοσαπισμένα δόντια
βλέπω να σχηματίζει ένα πανάρχαιο
και δυσοίωνο χαμόγελο
πάνω απο το σταρένιο και βελουδένιο
προσωπάκι του παιδιού μου!
Καθώς εκείνο τ'Αγγελοφύλαχτο
χαμογελάει αφοπληστικά γιομάτο εμπιστοσύνη
μέσ' την αγκαλιά του φίλου ύπνου
και τα βαμβακένια δάχτυλα του
έτοιμα να σφίξουνε τα ξανθά μαλιά της Ζωής,
Το Πανάρχαιο και πάνσοφο Φίδι-Πνεύμα
το κουνά και το νανουρίζει χιλιόγλωσσα νανουρίσματα.......
Ξυπνώ και βλέπω μούσκεμα στον ιδρώτα του
καλοκαιριού που μου βγάζει κοροιδευτικά την γλώσσα,
μια κοιλιά παραφουσκωμένη απο υπόσχεση
και ελπίδα
μια κοιλιά τσιτομένο καμβά έτοιμο
να ζωγραφιστούν τα πιο μυστικά μυστικά
της ουσίας της Ζωής!
Ο μαύρος Αγγελος να βουρλίζεται
στην τελεία που συναντιούντε
οι τοιχοι με το ταβάνι της κρεβατοκάμαρας
(μελοντικό παιδικό δωματιο)
