Κοιμήσου κι εγω θα 'μαι εδω να σε κοιτάζω
Όλη νύχτα και το πρωί
και ύστερα
καθώς ξανά θα σουρουπώνει
και του μικρού σου δωματίου το φως θα λιγοστεύει
τις γραμμές του προσώπου σου
θα χαράζω στο σκοτάδι...
Τα βράδια που μας βρήκανε μαζι
με κρύο και βροχή ήταν ποτισμένα...
Τι κι αν με τύλιγε η παγωνιά,
εγώ σε σκέπαζα με τη ζεστασιά της αγάπης μου...
Και χωρίς να κοιμάμαι, περιπλανιόμουν στο πιο όμορφο όνειρο:
...τη στιγμή που θα ανοίγεις τα μάτια σου!
Κοιμήσου, και το πρωί θα 'μαι ακόμα εδω
Εκτός αν με διώξεις.
Σκόρπιες ( ; ) σκέψεις
