Ποτέ ξανά αυτός ο αέρας
δεν θα φυσήξει ελευθερία
αρρωστημένες υπόγειες νότες
έχουν ποτήσει τη φυλακή
ποτέ η αγάπη δεν θα περάσει
με χίλιους κρότους για συνοδεία
ένα παράπονο θολή αιτία
αχαριστία για μια ζωή
ποτέ η μέρα δεν ξημερώνει
θλιμμένη νύχτα βαθειά σιωπή
χειμώνες άπειροι άνθρωποι μόνοι
με γονατίζει βαρέιά σιωπή
ποτέ ο πόνος δεν μαλακώνει
δάκρυα ποτάμια αίμα βροχή
μαύρος κατάμαυρος ήλιος με λειώνει
με απανθρακώνει χωρίς ψυχή
