Εγώ προσευχήθηκα στο σατανά για warwick και μου'στειλε ένα χαλασμένο squier απ'τον θωμά. Κάτι λέω γίνεται, οπότε άρχισα απ'τις πιο συντηρητικές θρησκείες για κάτι καλύτερο.
Προσπάθησα να προσευχηθώ και στον θεό αλλά δεν μου'στειλε τίποτα.
Μετά έγραψα στον άι βασίλη μπας και κάνει κάνα κονέ αλλά και πάλι nada.
Αντε λοιπόν ξανάρχισα τις προσευχές, αυτή τη φορά στον αλλάχ και τον μωάμεθ (εναλλάξ). Η μόνη απάντηση που πήρα ήταν ένα post στο harmony central από έναν πράκτορά τους ότι το quality control είναι χάλια και πως δεν θα πάρω τίποτα μέχρι ν'αλλάξει. Τζίφος δηλαδή κι εκεί.
Στο καπάκι, ανεβαίνω στον όλυμπο κι αρχίζω να εκλιπαρώ τον δία. Μάλλον ήταν στις μαύρες του, γιατί το μόνο που κατάφερα ήταν να κοντέψω να ψηθώ από κεραυνό.
Απελπισμένος πλέον, στράφηκα στη σαιεντολογία. Εκεί ήθελαν συνδρομή για να προσευχηθώ για PRS, οπότε ως τζαμπατζής έφυγα.
Το ίδιο και στην καμπάλα. Για να προσευχηθώ έπρεπε να πάρω ένα βραχιολάκι που άξιζε ακριβώς 8.000.000.000 φορές το βάρος του σε δολλάρια, οπότε τα παράτησα κι από κεί.
Εντελώς αποκαρδιωμένος, κι αφού άρχισαν να μου τελειώνουν οι θεοί, αποφάσισα να ψάξω στο ιντερνετ για μια σίγουρη τζαμπατζίδικη λύση. Ε ναί λοιπόν, εκεί έλαμψε ο ένας και μοναδικός θεός της κιθάρας, και η αναζήτησή μου θα τελείωνε σιγά σιγά... Βρήκα λοιπόν τον Ζαχαρία. ΜΕΓΑΛΟΣ κατασκευαστής, θεός κανονικότατα. Οπότε του άφησα ένα μήνυμα πως πιστεύω μόνο σ'αυτόν και σε κανέναν άλλον, είμαι true θαυμαστής και πιστός και πως πιστεύω πως μόνο οι κιθάρες τους θα γέμιζαν το κενό στην ψυχή μου, και θα'φερναν περισσότερο κόσμο κοντά στον ένα και μοναδικό θεό Ζαχαρία.
Όμως η απάντηση ήταν σκληρή. Έπρεπε λέει να γίνω ο καλύτερος κιθαρίστας στο σύμπαν, και να παραδώσω την ψυχή μου σ'αυτόν πριν μπορέσω να αγγίξω και να αποκτήσω πλέον την καλύτερη κιθάρα του κόσμου, και να γίνω ο πρώτος πράκτορας αρχάγγελος του Ζαχαρία. Έτσι, άρχισα κι εγώ να παίζω, να παίζω, να παίζω... Κάποια στιγμή, για να μην τα πολυλογώ, κατέληξα να παίζω sweep με θεική ταχύτητα, έκανα τον Loomis κιμά σ'έναν διαγωνισμό κιθάρας, κέρδισα το guitar idol, το guitar contest, το guitar competition, το guitar dream show, το guitar story, ξεφτίλισα τους υπόλοιπους κιθαρίστες στο guitar gods, κι εν τέλει κατάφερα να αναγνωριστώ ως ο καλύτερος κιθαρίστας. Επιτέλους, ήμουν ένα βήμα πιο κοντά στο θεικό όργανο, την άρπα των αγγέλων με το super βύσμα.
Το λοιπόν, και προχώρησα στο επόμενο βήμα. Αποφάσισα να παραδώσω την ψυχή μου στον Ζαχαρία, έτσι ώστε να μπορέσω να αποκτήσω τη θεική Zacharaux (Ζαχάρω προφέρεται), και να γίνω ο ένας και μοναδικός άξιος κάτοχός της. Πήγα λοιπόν στο σταυροδρόμι, έχυσα το αίμα μου σε ένα τασάκι φτιαγμένο από μια fender του 50, έριξα μέσα και τα δάκρυα του petrucci και την ανάλυση ούρων του Vai, άναψα ένα απ'τα σπίρτα του satriani και το'ριξα στο τασάκι κι αυτό, και μια μεγάλη φλόγα, ίσα με τα ουράνια έλαμψε σ'όλο τον κόσμο. Ήταν η ώρα μου. Μέσα απ'το εκτυφλωτικό φώς, εμφανίστηκε ο θεός Ζαχαρίας, κραδαίνωντας στα θεικά του κατασκευαστικά χέρια την περιζήτητη Zacharaux (ναί, Ζαχάρω λέμε), καθώς και το συμβόλαιο.
Υπέγραψα λοιπόν το συμβόλαιο, παρέδωσα ταπεινά την ψυχή μου και γονάτισα, περιμένοντας να μου δώσει τη Zacharaux (για τελευταία φορά, Ζαχάρω προφέρεται). Και τότε... Τότε...
Μιχαλάαααακηηηηηηηηηη!!! Ξύπνα παλικάρι μου και θα χάσεις την πρώτη ώρα!!!
(Όλα αυτά αγαπητοί φίλαθλοι πρώτον επειδή βαριέμαι τρελά, και δεύτερον για να δώσω λίιιιιιιγη παραπάνω έμφαση στην όλη τρέλα του καθενός στο internet. Να με συμπαθάν οι ακόλουθοι των αναφερθέντων θρησκειών, δεν γράφτηκε το κειμενάκι για να προσβάλλει κανέναν σας. Αν συνεχίσετε να προσβάλλεστε, αλλάξτε τουαλέτα. Ζαχαρίας over and out.
)
