"Αυτή η σιωπή μπορεί έναν άνθρωπο να τον τρελάνει…"
έγραφε… φανταζόταν, Ζούσε, φώναζε!
Περίμενε, περίμενε, περίμενε…
Κραυγή-σιωπή, Πάθος και Δύναμη, Επανάσταση
(για ποιόν άγνωστο σκοπό μου;)
"Αυτή η σιωπή σε λίγο θα με πνίξει"…
Ένα παιδί στη μέση μιας έρημης πόλης, ξέρει τι ζητά?
Αγάπη, Έρωτες, Τρέλλα λαμπρή σαν τα νιάτα σου
Η σιωπή σαν πάπλωμα το καλοκαίρι
Το οξυγόνο λίγο, η δίψα σου απέραντη
Τα ρολόγια δε σταματούν ποτέ…
Οι ερωτευμένοι πεθαίνουν το φθινόπωρο…
Νιώθεις το χρόνο να νοτίζει τον αέρα με αγωνία.
Τι δέ θα προλάβεις να γνωρίσεις;
Ένα παιδί στη μέση μιας έρημης πόλης ξέρει τι ζητάς μα δε σε ξέρει…
Ποιος Θεός? Φωνάζει, Ποια η Ελπίδα σου?
Ένα αγόρι που ξέρει πως η ομοιοκαταληξία δε μετρά...
Η ζωή χρειάζεται ήρωες, το ξέρεις είναι λάθος.
Εσύ θέλεις τους ήρωές σου, για να κρατηθείς
Μα Αυτοι-που-είναι-πάνω-απ-όλα ξέρουν!
..οτι όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία…
