-..και μετα μας επισκεπτεται το βραδυ
και τοτε εγω ,
αληθεια δεν ξερω γιατι ,
ετσι απο συνηθεια
Σε θυμαμαι...-
Προσευχομαι σε Εσενα που εισαι Ουρανος ,
Βροχη και σκορπας τις σκουριασμενες μου σκεψεις
απλωνεις λευκα του ονειρου φτερα
και καθε μου ημερα τραβας στο γαλαζιο.
Προσευχομαι σε Εσενα που εισαι Βυθος ,
μικρη μου καρδια , στον ζορικο ρολο
φιλας στο σκοταδι του Κοσμου την Σκια
και δινεις πνοη στης νυχτας το ψεμα.
Προσευχομαι σε Εσενα που εισαι Θεος
κι αφηνεις ν 'ανθιζουν οι κρυφες μου αμαρτιες
προφητης αγαπης μ' ατερια κεντας
του ανησυχου υπνου μου το ουρανιο πεπλο.
Προσευχομαι σε Εσενα που εισαι Δρομος
και ζετσαινεις την ζωη στη σκονισμενη αγκαλια σου
τυλιγεις τα βηματα μου στον μυστικο σου χορο
Και μετα ,
με παρατας
σαν Σκυλι.
Στον φριχτο
προορισμο Σου.
