Των δισκογραφικών η κρίση
και των εκδοτικών οι αναδουλειές
το βάρος ρίχνοντας στο διαδίκτυο,
αναπολούν το χθες…
Από την άλλη δυο παρέες
μιλούν σε τραπεζάκια στρογγυλά
για στίχους, ποίηση, ελπίδες, όνειρα
λόγια που ηχούν απλά…
Μπορεί ν αλλάξει κάτι ένας καφές;
Γνωρίζει κάποιος κάτι αντίστοιχο απ’ το χθες;
Μήπως το χρόνο μας, τον χάνουμε ανούσια;
Είμαστε εμείς ή κι άλλοι θα ’ρθουνε ακούσια;
(στο διπλανό τραπέζι)
Αυτί σαν στήνει η Αλαζονεία
ποθώντας να θολώσει τα νερά...
βοήθεια ζητά απ’ την Αδιαφορία
που χρόνια τώρα τα ’χουνε καλά…
-Κι αν είναι τρεις και τέσσερις και πέντε;
κι αν έρθουν και άλλοι τόσοι τελικά…
-Ας πούμε ότι θ’ αλλάξουνε τον κόσμο!
μαζί τους κάθε μέλος θα γελά….!!!
Ίσως να πούμε πως ζητούν να βγάλουν δίσκο!
Ίσως βιβλίο…μια ολόκληρη σειρά!
Ίσως της στάχτης αν σκορπίσουμε στο ρίσκο
μετά να ’ναι τα πράγματα απλά…
Ίσως…
(γεννήθηκε απο την τροπή, που πήρε η ''Πρόσκληση...του Στεκιού η στάση''...)
