Παιδί μου, δεν νομίζω ότι απαντάς με τον σωστό τρόπο σ' ένα μεθυσμένο γέρο ο οποίος το μόνο που εξέφρασε είναι την θέλησή του να γνωρίσει κάτι που αγνοεί και που κατέχεις, με τον πιο προσήνιο και γλυκύ τρόπο που μπορούσε να χρησιμοποιήσει.
Ευχαρίστως να ελέγξω εάν δύναμαι να έχω κοινή γνώμη μ' εσένα, να ζητήσω συγγνώμη δηλ, αρκεί να γνωρίζω ποια ακριβώς είναι η γνώμη σου. Να την σταθεροποιήσεις δηλ. Διότι την μια μας λες ότι δεν είναι δεκτές οι συγγνώμες εκ των υστέρων διότι δεν αλλάζουνε τις γνώμες, την άλλη ζητάς ο ίδιος συγγνώμη, και την παράλλη λες σ' εμένα - έναν ξεμωραμένο γέρο - ότι "οφείλω" συγγνώμες και διευκρινήσεις.
Και πρόσεξε, σε παρακαλώ, ποιες λέξεις χρησιμοποιείς. Θα βγει ο Χολιδόχος απ' το άλλο θέμα και θα αρχίσει να μας βαράει με την αγιαστούρα του λόγου. Η λέξη "οφείλεις" εμπεριέχει βία. Οφείλεις, χρωστάς, κάτι έχεις πάρει και υποχρεούσε να το δώσεις ανεξάρτητα εάν θέλεις ή όχι, μονόδρομος. Το ίδιο και η έκφραση "δεν δικαιούσε να μην γνωρίζεις". Δεν έχεις το δικαίωμα, υποχρεούσε να το γνωρίζεις, αλλιώς να κατέβεις απ' την καρέκλα που τρίζει, κι αν δεν κατέβεις θα σε κατεβάσει η γνώση με την βία.
Θα μου πεις, βέβαια, ότι η Παγκόσμια ημέρα κατά της βίας ήταν στις 2/10/08 ενώ η απάντησή σου στις 3/10/08. Άλλη η γνώμη την Πέμπτη άλλη την Παρασκευή.
Αυτό το "οφείλεις" πάντως μ' έφτιαξε. Να είσαι καλά! Τι αναμνήσεις! Θυμάμαι τότε που όφειλα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Τι εποχές! Μην ανησυχείς, δεν έχουν περάσει ανεπιστρεπτεί. Πάλι, με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι! Μπορείς πάντως να προτείνεις και προγραφές, τίποτα δεν αποκλείεται.
Η δύναμη μαζί σου.
Με σεβασμό και ειλικρίνεια
papous.
