Η μελωδία της

[Βραζίλης]

Δώσε δυο νότες στη σιωπή μου πριν μ’ αφήσεις
Για να μπορώ να τραγουδάω τη ζωή

Το παραπάνω δίστιχο μου θύμισε ένα μικρό ποιηματάκι που έγραψα κάποτε για μια (χαμο)γελαστή φατσούλα. Κάθε γέλιο μία νότα, και η καρδιά μου να κρατάει τον ρυθμό... έντονο και ζωηρό...


Σήκωσα τα μάτια και την είδα
Μια έκπληξη μέσα στην ρουτίνα
Κι είναι από τα κορίτσια εκείνα
που κάνουν το γέλιο τους να αντηχεί
μέσα στους τοίχους, μέσα στο κεφάλι
Κι όταν θα σου γελάσει πάλι
προσθέτει άλλη μία νότα
στην μελωδία της που σιγοτραγουδάς...

[Σκίρων]

H απόδοση του νοηματος σε λιγες γραμμες ειναι χαρισμα ...
πολυ touchy 

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Αποτύπωση σε ποιητικό κείμενο του κεραυνοβόλου έρωτα με την πρώτη ματιά

[argentina]

"η μελωδια της..." Ωραιος τιτλος!

Ολοι αποπνεουν μια μελωδια, ενα χρωμα...
Εγω παντα ετσι ξεχωριζα τους ανθρωπους...
Οταν βλεπω καποιον για πρωτη φορα, πολυ δυσκολα μετα θυμαμαι χαρακτηριστικα του. Ακομα και βασικα!
Θυμαμαι ομως την αισθηση που μου αφηνει, τη ζεστασια του, ... τη μελωδια του...!
Ωραιο Βασιλη. Χαιρομαι που σου θυμισα μια ομορφη στιγμη