Η rock όμως δεν είναι ένα είδος με ημερομηνία λήξης όπως π.χ ήταν το swing, το cha cha
Αυτό πάλι ποιός το λέει;
Πού είδες εσύ να έχει "λήξει" το swing και το cha cha; Επειδή δεν το ακούμε στην Ελλάδα;
Και τα δύο αυτά που ανέφερες έχουν πολύ μεγάλο ρεύμα σε άλλα μέρη (ιδίως το swing).
Και αυτό που έχει αρχίσει να μ'ενοχλεί είναι ν'ακούω να λένε ορισμένοι ότι στην Ελλάδα δεν αναπτύσσεται ροκ ή μέταλ
σκηνή, ότι δεν έρχονται συγκροτηματάρες από το εξωτερικό και άρα είμαστε υπανάπτυκτοι και μπανανία.
Προσωπικά όλη η ιστορία του "σκληρού ήχου" με έχει κουράσει αφάνταστα: εδώ και 20 χρόνια ακούω κακέκτυπα,
τζάμπα μαγκιά και φασαρία (επαναλαμβάνω, προσωπική γνώμη) και η αναζήτησή μου με έχει οδηγήσει απ'τη μια ν'ανακαλύψω
άλλους χώρους μουσικής έκφρασης γεμάτους φρεσκάδα και ζωή και απ'την άλλη να επανεκτιμήσω την αξία πραγμάτων που
παλιότερα κατηγορούσα ως υπανάπτυκτα και τριτοκοσμικά.
Ναι, θεωρώ ότι και τα δύο είδη που αναφέρονται περνάνε βαθιά κρίση, αλλά αυτό είναι πολύ καλό: κρίση σημαίνει ζωή.
Αν κάτι έχει παρέλθει, δε μπορεί να περνάει κρίση. Η ουσία, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι το ροκ πρέπει να βρει μια αιτία
που να δικαιολογεί την ύπαρξή του και τ'άλλα θα έρθουν από μόνα τους.