Γιε της φωτιάς της βροχής και της στάχτης...
περνάει έντεχνα εδω ο προβληματισμός... τα συμπεράσματα και οι εικασίες...με έναν τρόπο και ένα ύφος που δικαιολόγούν απόλυτα αυτο το (μελοποιημενο) στο τέλος... κάτι σαν σφραγίδα.
Η αισθηση δε που αφήνει... παρουσιάζοντας, πως προυποθέτει πως το στοίχημα έχει χαθεί... ''σα το στοιχημα που πρεπει να πληρωνω'' με την ανατροπή του ''και συ κοριτσι κοιτα μας στο τελευταιο μας ταξιδι '' δεν μπορει φίλε μου
Σκίρων να μην σου δημιουργεί την προδιάθεση να πεις τραγουδιστά...θελω να κερδισω το χαμενο μου χρονο...κλπ.
Συγχαρητήρια... και την Κυριακή στο Διόνυσο... θα μπορέσουμε να το ακούσουμε κιόλας;
