Τερμιτες (ή ΠΟΤΕ)

[rakenditos]

   
Οι τερμιτες ζουν φυλακισμενοι στην γη.

Σκαβουν διαδρομους στην λασπωμενη τους αβυσσο
ανοιγουν στοες , υψωνουνε τειχοι
και χτιζουν -ειναι αληθεια- θαυμαστες καμιναδες.

Οι τερμιτες πολεμουν
και δεν σταματανε να σκαβουν ποτε.

Για μια τερατωδη βασιλισσα
την ιδεα της ζωης
τηιν ιδια την φυση
που περιμενει κρυμμενη
στην καρδια του λαβυρινθου
για το οραμα εκεινο
που δεν ειδε κανενας ποτε
και εναν μυθο
δαγκωνουν τις πετρες
βουτανε στο χωμα
και ζουνε εκει
χωρις να ανεβουν
και ουτε ρωτουν
μητε ζητανε
και δεν σταματανε να σκαβουν  ποτε.

Το ξερουνε ολοι.

Οι τερμιτες χτιζουν θαυμαστες καμιναδες.

Και καπως ετσι περνανε τις μερες τους
ακλουθωντας απο ενστικτο
τα σκοτεινα , τυφλα μονοπατια του Κοσμου
σαν λερωμενοι υπνοβατες
περπατανε σιγα
στην ιδια γραμμη
και δεν σταματανε

χωρις να μαθουν ποτε το γιατι
και ουτε ρωτουν
μα και ουτε μιλανε.

Οι τερμιτες δεν σταματαν να παλευουν ποτε.

Οι τερμιτες πεθαινουν.

Οι τερμιτες πεθαινουν ξανα.

θαμμενοι στην γη
πεθαινουνε σκαβοντας
στα μισα ενος διαδρομου
που δεν θα διασχισουν ποτε
με πετρες στα χερια
και τα δοντα μισα ,
γεματα με χωμα

χωρις να ανεβούνε
χωρις να αναπνευσουν
χωρις να μαθουνε καν το γιατι
χωρις να ρωτησουν.

Οι τερμιτες πεθαινουν.

Για μια τερατωδη βασιλισσα
που κοιμαται αφημενη
στις παλαμες του Γκρεμου
την μεγαλη απατη
το προαιωνιο ψεμα.

Οι τερμιτες πεθαινουνε μονοι, χωρις  να ρωτησουν κανεναν ποτε.

Ζωη για την Ζωη.

[Aganippi]

Δεν ξέρω αν διαπραγματεύεσαι κάτι μεταφορικό. Εμένα πάντως μ' άρεσε πολύ
και το σύνδεσα με αυτό που ακριβώς σημαίνει η λέξη τερμίτης. Αν και πολλές εκφράσεις
τις ελαβα ως αλληγορικές, ένα είναι το θέμα ότι το διάβασα - το ξανά διάβασα
και με σαγήνευσε. Πραγματικά, είναι ωραίοι οι στοχασμοί σου! Και πολύ ωραίο φινάλε - μέσα στην ωραία πλοκή σου -
Ζωή για την Ζωή.
Perfect!

[lampros.]

συμφωνώντας με όσα προανέφερε η Aganippi θα θελα να σταθώ σ' αυτούς τους στίχους
αυτη τη μεγάλη αλήθεια που δε συναντά κανείς  μόνο σε τερμίτες θαμμενους στην γη...
πεθαινουνε σκαβοντας
στα μισα ενος διαδρομου
που δεν θα διασχισουν ποτε...

ευχή και κατάρα, εικασία και απάτη, άγνοια και περιέργεια, Ζωή για τη Ζωή, Ζωή απ' τη Ζωή όλα για τη Ζωή...

[Neikos]

χμ.... μου θυμισε κατι απο Μπορχες.... σου το εχω ξαναπει δε θυμαμαι??
(περνω το υφος του σοβαρου κριτικου ποιησης με την πιπα ανα χειρας)....
και που λες.... μπλα μπλα μπλα... και αυτο με την αληγορια τερμιτης - σκλαβος της κοινωνιας... μπλα μπλα μπλα....
και η βασιλισσα που ειναι κατα βαθος μια υποσχεση λουσμενη με ενα ψεμα.... και μπλα μπλα μπλα...

εχω να συμπληρωσω αυτο....



οι τερμιτες που πασχιζουν στις
δαιδαλωδεις στοες τους να επιβαλουν το χαος...
οι τερμιτες που δε γνωρισαν ποτε τους φτερα
και δεν αγαπησαν το φως....
                που ποτε δεν εσκαψαν στον ουρανο
κι αφησαν τα συννεφα για τους γλαρους
                τα σπιτια για τα τρωκτικα
                 τα αμπαρια για τις αραχνες

οι τερμιτες που μασουν το χωμα και
γευονται το νεκταρ του Αδη...
οι τερμιτες που εν τελει σηκωνουν το βαρος της γης
                                     και δεν ηταν ποτε τους μυρμιγκια....
οι τερμιτες εζησαν στην πτωση του
πρωτου μονολιθου στην γη....
οι τερμιτες θα ζησουν τον ογδοο κατακλυσμο
                                     και σε μια ιδιομορφη ταξη
   θα συνεχιζουν να σκαβουν
   θα υψουν καμιναδες
                     υψικαμινους
        και λευκοι καπνοι θα εκλυονται
                καθως
   θα καινε την βασιλισσα τους....




δοκιμασε το με AMENRA..... (http://www.myspace.com/amenra  )   :

[rakenditos]

μα οι τερμιτες Neiko

"...Δεν ξερουν πως το σιγουρο χερι
του παιχτη τους ρυθμιζει την μοιρα
δεν ξερουν πως μια τρομαχτικη νομοτελεια
ελεγχει τις αποφασεις και την διαδρομη τους


αλλα και ο ιδιος ο παιχτης ειναι αιχμαλωτος
(η εκφραση ειναι του Ομαρ) μιας αλλης σκακιερας
με μαυρες νυχτες και ασπρες μερες


Ο Θεος κιναει τον παιχτη και ο παιχτης τα πιονια
μα αραγε ποιος Θεος πισω απο τον Θεο κιναει το νημα
της σκονης και του χρονου , του ονειρου και της αγωνιας?"

Υ.Γ παραπανω αποσπασμα το γραφω (με ολο του το ερωτηματικο στο τελος) στον Neiko ως απαντηση στους στιχους του (μου αρεσανν πολυ..) και φυσικα ειναι απο το "Σκακι" του Μπορχες....

[rakenditos]

οι τερμιτες που πασχιζουν στις
δαιδαλωδεις στοες τους να επιβαλουν το χαος...
οι τερμιτες που δε γνωρισαν ποτε τους φτερα
και δεν αγαπησαν το φως....
                που ποτε δεν εσκαψαν στον ουρανο
κι αφησαν τα συννεφα για τους γλαρους
                τα σπιτια για τα τρωκτικα
                 τα αμπαρια για τις αραχνες

καποτε ειχα γραψει αυτο (το ελεγα "ΠΑΡΑΘΥΡΟ" αν και και αυτο δε το τελειωσα ποτε)...νομιζω οτι καταβαθος υπαρχει αρκετη ομοιοτητα...


ΕΚΕΙ ΕΞΩ

Απεραντος , υπεροχος κοσμος
με τις ημερες και τις νυχτες
τα μεγαλα του δαση
τον ουρανο φωτεινο
και θαλασσα αγρια.

Ανθρωπους.

Χρονος αληθινος
και ζωη
καρδια που χτυπαει
μυαλο καθαρο
και ουτε συνορο
ουτε κελι

χερια ανοιχτα
και Αερας.

Κρυος , δυνατος
ανασα
και χρωμα
ετυχισμενη στιγμη

και ταξιδι,
ταξιδι
ελευθερη
επιτελους ζωη...

ΕΔΩ

Εσυ που μεχρι αυριο
θα εχεις γερασει
στην λερωμενη ,
την υπεροχη πατρικη σου φωλια

και δεν θα φυγεις
και δεν θα πεταξεις

θα παλευεις
καρφωμενος εδω
θαμμενος εδω
και πεθαμενος εδω

και δεν θα αναπνευσεις
ΠΟΤΕ

εσυ,
που μενεις μονος
εσυ
μαζι με τους αλλους
μαζι με εμενα
και σαν τους αλλους.

ΕΣΥ που μενεις
εδω...

υγ: οταν εγραφα το παραθυρο διαβαζα μανιωδως καποιον  ποιητη και τελικα νομιζω οτι ειναι κατι παραπανω απο φανερο στα οσα εγραψα οτι ειχε μεγαλη επιδραση πανω μου...αν βρεις ποιος ειναι...

[Neikos]

δυσκολακι ομολογω..... χμ... εγγονοπουλος?? σαχτουρης?? μπααα ε?

το αποσπασμα απο Μπορχες δε το ειχα διαβασει.... εχω βρει δυστυχως πολυ λιγα απο τα ποιηματα του σε βιβλιοθηκες....
και εγω εχω μονο τον δημιουργο.... οποτε οτι ξερω για αυτον ειναι απο τα πεζα του....

προσεξες οτι δε χρησιμοποιησα και τις τρεις μου ευκαιριες.... μια βοηθεια παρακαλω.... (αν φυσικα δεν επεσα μεσα....)