ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Μου είπες να γράψω ένα τραγούδι για τη πόλη,
τη πόλη που ζω, αυτή που ζούμε όλοι.
Δεν είναι μιά έκθεση ιδεών από εκείνες τις παλιές, με το "θέμα"
"Η Πόλη μου".
Τη πόλη μου δεν τη ξέρω, δεν ξέρω και τους ανθρώπους
δεν ήρθα ποτέ μου σ'επαφή με αυτούς, δεν είχα τρόπους,
να τους μιλήσω , να τους γνωρίσω και να τους πω ποιά είναι η αλήθεια.
"Σας μισώ", "Σας αγαπώ", ή απλά "Αδιαφορώ"...
Κλεισμένος μέσα σε αυτά που μου μάθαν μια ζωή,
να υπάρχω μόνο εγώ και πέντε-έξη γνωστοί.
Τι να μάθω και πως να πάω παρακάτω,
μέχρι το Σύνταγμα και ποτέ, απ'την Ομόνοια πιο κάτω...
Αυτό δεν είναι δα και το πρώτο τραγούδι
που γράφτηκε για τη πόλη αυτή.
Για άλλον "διαμαντόπετρα", για άλλον μία "μάνα"
και γι' άλλονα απλά η Αθήνα η "τρελή".
Μα εγώ δεν τη ξέρω γιατί με μάθαν να φοβάμαι.
"Βόλτες μόνο να κάνεις ,εκεί που σε φυλάμε".
"Κι αν όλα αυτά αγόρι μου με πίστη εσύ τα κάνεις...
τότε κι εμείς θα σ'αγαπάμε".
Μα ξέρετε κάτι; Δεν θέλω πια "αγάπη" με αντιπαροχή.
Και ξέρετε κάτι; Δεν θέλω πια "προστασία" και "ησυχία".
Θέλω να μάθω αυτή τη πόλη, για να μπορέσω να τραγουδήσω
το τραγούδι μου "Της πόλης" και να'ναι αληθινό...
Προς μελοποίηση...