Μικρός καθρέφτης η ψυχή, που όλο γυρίζει
με μια εικόνα τυλιγμένη στη σιωπή, για δες ραγίζει
Όνειρα σ’ αδιέξοδα δρόμοι που φωνάζουν, επανάσταση
και εσύ εκεί στην ίδια διαδρομή, μια πεταλούδα
Σου το λέγε η μανά σου χαράματα… Θυμάσαι ?
“Ειναι η ζωή γλυκιά και πρόστυχη , να μου προσέχεις
να τιθασεύεις τη στιγμή με ένα αρκεί, αν δεν αντέχεις
Ποτέ ψυχούλα μου ποτέ ποτέ να μην ενδώσεις
οι άγγελοι δεν ζουν στη γη, το αύριο σ’ αυτούς, μη το χρεώσεις”
Φεγγάρια οι αγάπες αν ρωτάς, σε κόκκινο ντεκόρ να μας θυμίζουν
Όνειρα αυταπάτες τι ζητάς, το αύριο στο χθες για παντα φυλακίζουν
Φεγγάρια οι αγάπες αν ρωτάς, σε κόκκινο ντεκόρ να μας θυμίζουν
Όνειρα αυταπάτες τι ζητάς, το αύριο στο χθες για παντα φυλακίζουν
Κλείσε τα μάτια κι ονειρέψου, μια πεταλούδα
κι όσα δεν άντεξαν θα ‘ρθουν ξανά, ξανά σε σένα
Το δάκρυ της στιγμής μια ζωγραφιά, στα φτερά
‘διωξε τον πόνο πέτα, πέτα για σένα, μόνο για σένα
Φεγγάρια οι αγάπες μη ξεχνάς, σε κόκκινο ντεκόρ να μας θυμίζουν
Όνειρα αυταπάτες αν κρατάς, το αύριο στο χθες για παντα φυλακίζουν
Φεγγάρια οι αγάπες μη ξεχνάς, σε κόκκινο ντεκόρ να μας θυμίζουν
Όνειρα αυταπάτες αν κρατάς, το αύριο στο χθες για παντα φυλακίζουν
