Δε σε ξέρω, δε με ξέρεις ,δεν γνωριζόμαστε.
Όμως στο ίδιο κρεβάτι κοιμόμαστε.
Μια φορά την ημέρα εμείς βλεπόμαστε
το πρωί που μαζί χτενιζόμαστε.
Είμαστε ίδιοι μας λένε και όλο μας φτύνουνε
το βράδυ στο κρεβάτι τον πόνο μαζί τον πνίγουμε.
Δε σε ξέρω ,δε με ξέρεις κι όμως γνωρίζουμε
Τον εαυτό μας τον ίδιο συνέχεια τον βρίζουμε
Είσαι εγώ κι εγώ είμαι εσύ ο εαυτός μου ο άλλος
Ο παλιός ,ο σκυφτός εαυτός ο μεγάλος
Που γυρνάω την πλάτη στη μοίρα μου
ξυπνάμε μαζί και σου λέω ξανά μίλα μου.
Δεν είναι η βροχή που μας κάνει να τρέχουμε
Είναι το δάκρυ που το στρώμα στον υπνο βρέχουμε
Σκιές μοναχικές σε ένα δώμα μικρό που κρυβόμαστε
Δεν σε ξέρω ,δε με ξέρεις ,δεν γνωριζόμαστε
