Μια μορφή αντίκρισα απόψε...

[mantinada]

Μία μορφή αντίκρισα απόψε…

Μες στις σκιές…
Αγρίμι τρομαγμένο…
Που λεύτερο παντοτινά λαχτάρησε να είναι…

Λεύτερο…
Κι όχι σε τοίχους…
Τρόπαιο των κυνηγών της νιότης…

Πλάσμα που μαγικό γεννήθηκε…
Και τη μαγεία του να μοιραστεί ζητούσε…
Κι ας του στερήσαν τα φτερά στον κόσμο μας σαν ήρθε…

Ο γιος του Ήλιου θα ‘τανε θαρρώ…
Σπλάχνο μίας ολόγιομης Σελήνης…
Στων αστεριών το δρόμο αναθρεμένος…

Μία μορφή αντίκρισα απόψε…

Κι αν δεν κατάλαβες ακόμα, θα σου πω…
Δική σου είναι η μορφή…
Εσύ ‘σαι το αγρίμι…

Ό,τι πληγές σου άνοιξαν ζητάς να λησμονήσεις…
Να σπάσεις λαχταράς τις αλυσίδες…
Ψηλά στους ουρανούς για να πετάξεις…

Μία μορφή αντίκρισα απόψε…

Κι ήσουν εσύ…
Δε το μπορείς να υπομένεις τη σκλαβιά…
Δε το μπορείς να ζεις στη φυλακή τους…

[kuiper]

Αγαπητή μου Μαρία ``Μια μορφή αντίκρισα απόψε`` Κι’ εγώ και με εκπλήσσεις ευχάριστα, ανεβάζεις στροφές εδώ στο κιθάρα και ανακαλύπτω ποιητική ομορφιά σε κάθε έργο σου.

[mantinada]

Τιμή μου κάθε σου σχόλιο...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσ' απ' τα βάθη της καρδιάς μου...

Μαρία Κ.